* samen met Marc, Andres en Nora *
Daar zijn we dan, in Zambia!
De reis duurde lang en was vermoeiend. Brussel – Parijs ging nog wel, maar daarna werd het een lange zit, een hele lange welteverstaan….
Andres was helemaal niet onder de indruk van het vele opstijgen en landen, alleen van de hostessen. Kleine flikflooier is het!
De reis begon dinsdag eigenlijk al om 16.00, toen we opgehaald werden door de taxi.
Woensdag ochtend rond 06.00 waren we in Ethiopië, ’s middags om 13.30 in Zimbabwe en om 14.45 landden we dan eindelijk in Lusaka, Zambia!
Toen nog ‘even’ de paspoortcontrole en onze zes koffers van de band plukken. Daarna met die 6 koffers, 3 stuks handbagage en Andres in de buggy naar de uitgang, waar Muenza (fonetisch geschreven) ons gelukkig op stond te wachten.
Hij is een van de chauffeurs die door Denys ingehuurd zijn en hij bracht ons naar “Sugarland”, onze thuis voor de komende twee jaar.
Er zijn hier 10 huisjes op het domein. Wij zitten nu in nummer 3, maar eigenlijk was nummer 7 voor ons bedoeld. Alleen zijn ze daar nog aan het werken…
Het schijnt nog een week of 2/3/4 te duren (afhankelijk van aan wie je het vraagt).
We rekenen in ieder geval op nog een maandje nummer 3 en dat is een prima huisje.
De eerste nacht was wel wat koud zonder dekbed, maar donderdagochtend hebben we een en ander bij elkaar geshopt waarmee we even vooruit kunnen.
Voorlopig blijven we shoppen, want er is ook geen kaasschaaf. En diepvriesbakjes zijn wel handig. Brood gehaald bij de bakker, blijkt er ook geen broodmes te zijn. Wasmachine gedraaid, maar die pompt het water niet weg en is dus kapot.
“Morgen komt iemand hem maken” wordt er beloofd, en bij thuiskomst staat er gewoon een splinternieuwe wasmachine! Alsnog de was gedraaid en toen ik wilde strijken bleek het strijkijzer kapot te zijn. Kon ook op het lijstje. En zo is het lijstje nooit leeg en blijven wij shoppen!
Niet dat ik zo graag wilde strijken, me no like. Maar er schijnt hier een beestje rond te vliegen dat graag eitjes legt in natte was. Als je de kleren dan later aantrekt, kruipen de larves zich een weg naar binnen, onder je huid. Daar blijven ze zitten totdat ze groot genoeg zijn, en jij er last van hebt en ze naar buiten knijpt. Echt waar. TE goor. Meet the putzi fly!
Voor iedereen die overweegt om deze kant op te komen: niet Googlen!
Maar de eitjes kunnen niet tegen hitte, vandaar dat ik dringend een strijkijzer nodig had!En zo strijk ik hier dus alles, van Andres zijn sokjes, tot onderbroeken en handdoeken (beide kanten, you never know)….
Thuisgekomen met het strijkijzer kon ik trouwens nog niet strijken want toen was er geen stroom. In Lusaka is er namelijk 8 uur per dag geen stroom! Wel aangekondigd gelukkig, dus je weet wanneer je zonder zit. En helemaal zonder zitten we nooit, want er zijn accu’s waardoor de koelkast en een aantal stopcontacten blijft werken.
Koken kan niet, want de kookplaten (en wasmachine) zijn te zwaar voor de accu’s. Waarom ze in de keukens geen gasvuur installeren is ons een groot raadsel.
Het vraagt dus wel enige planning om het huishouden te regelen hier, maar het begint al te wennen.
Andres zit al helemaal in het Afrikaanse ritme van vroeg naar bed en vroeg opstaan. Overdag doet hij nog twee slaapjes en dat zijn mijn actieve uurtjes.
Vandaag is er geen stroom tussen 12.00 en 20.00 en zo komt het dat ik om 10 uur, toen Andres ontwaakte uit zijn ochtenddutje, al gekookt had, gestreken had, een was gedraaid had en de afwas gedaan. Flink he! 🙂
Water is ook een dingetje hier, soms is er namelijk geen warm water en soms komt er zelfs bijna helemaal geen water uit de kraan. Hier hebben we alleen nog geen regelmaat in gevonden, dus dat is altijd een verrassing.
Marc is donderdagmiddag begonnen met werken. Zijn eerste uitdaging is nu om de yard aan te leggen. Soms komt hij ’s middags gezellig thuis een boterhammetje eten. Andres staat hem dan al op te wachten voor de deur.
Rond 6 uur komt hij weer thuis en gaat het licht buiten ook uit. Schemering doen ze hier niet aan, het is direct zwart. Het is nu winter dus koelt het dan ook flink af. Gelukkig hadden we toch wat truien ingepakt.
Ik heb voorlopig nog geen auto, dus Andres en ik zijn afhankelijk van Marc (in het weekend), of taxi’s.
Hier in Kabulonga, de wijk waar we wonen, is er niet zoveel te zien. Er zijn veel domeinen zoals “Sugarland”, met huizen voor expats.
Er zijn geen winkels op wandelafstand, of tenminste niet op veilige wijze. Als er al een stoep of wandelpad is dan krijgen we er een offroad ervaring bij, dus hobbelen we door de berm of lopen op de weg. Over een paar weekjes gaan we dan ook een auto zoeken voor mij, dan kunnen we gaan en staan waar we willen!
Het links rijden zal wel heel erg wennen zijn, tijdens het navigeren zeg ik ook steeds dat Marc rechtsaf moet op de rotonde; dus de eerste afrit. Niet dus, het is de laatste. Heel handig voor Marc 😉 Die dat trouwens schitterend doet, alsof hij nooit iets anders gedaan heeft!! De weg (her)kennen is nog lastig, dus daarvoor is nog wel eens een kaart nodig. Maar hij mengt zich met veel souplesse tussen het plaatselijke verkeer en vergist zich gelukkig nooit van rij vak.
We beginnen de grote wegen al een beetje te kennen, het verbaast me echt hoe snel dat gaat. Maar ik ga niet te vroeg juichen, ik ga vast nog heel veel verdwalen als ik zelf een auto heb….
En dat was alles wat we voor nu kunnen bedenken. Het is nogal een verhaal geworden geloof ik, sorry daarvoor.
We zijn nog volop aan het settelen, inburgeren en zoeken. Gelukkig zijn er ons mensen voor gegaan, en hebben we veel bruikbare tips gekregen van Charles en Cilia, die hier ook via Denys zitten.
Tot zover ons eerste bericht uit Lusaka! Tot later xxx
Echt wel avontuur en dan leer je volgens mij relativeren. Hoe makkelijk hebben wij het toch met al die vanzelfsprekende dingen…
Veel groetjes
Sandra
LikeLike
Wat een mooi verhaal!! Jeetje wat een onderneming om alles te regelen en in te burgeren. Zo te horen doen jullie het prima! Veel succes de komende tijd! 😀
LikeLike
Super leuk om te lezen. Wat een avontuur. Kijk nu al uit naar je volgende verhaal!
LikeLike
Een hele intressante blog!
Is leuk voor te lezen 🙂
LikeLike