Blonde haren, blauwe ogen

Gepost op 29 mei 2016 door

5 reacties

Andres blijft scoren hier in Zambia. Hij valt tussen al dat donkere kroeshaar natuurlijk ook wel heel erg op met zijn blonde haren en blauwe ogen.Wij vragen ons soms af waarom de mensen ons zo aanstaren, maar dan zien we een glimlachende en zwaaiende Andres in de buggy zitten en snappen we wat er aan de hand is. Kleine charmeur.

Van de week liepen we langs een stilstaand busje en toen riep er man “Stop Madame, let me see your baby, he is gorgeous!!”. En een vrouw hield ons tegen op straat om te vragen of Andres eens met haar zoontje van 3 wilde komen spelen. Ze had ons al een paar keer zien wandelen in de straat en aan Pelekelo (conciërge van Sugarland, het huizencomplex waar we wonen) gevraagd of dat blonde jongetje bij hem in Sugarland woonde. Zij wonen hiernaast, dus buurvrouw kwam zich even voorstellen.

Andres en ik hebben de buurt ondertussen al een beetje verder verkend, terwijl Marc aan het werk was. Er blijkt toch een winkel, een restaurant en zelfs een Subway binnen wandelafstand.
Marc had mij de supermarkt “Melissa” al eens getoond tijdens een autoritje, maar toen kwamen of gingen we niet naar huis en waren we (ik) lichtelijk verdwaald.
Van de week wilde ik een snelle boodschap doen en een taxi nemen daarvoor, maar Marc was thuis om te lunchen en chauffeur Mwanza stelde voor om snel even met mij naar de Melissa te gaan. Prima, wel zo gemakkelijk!!
Dus wij in de auto, hij rijdt naar het het grote kruispunt hier in de buurt, slaat de straat in en we staan ineens voor de Melissa!!? Zat die dus gewoon verstopt achter het tankstation waar Andres en ik bijna dagelijks voorbij wandelen 🙂

Volgende keer dus te voet naar Melissa, met Andres in de draagdoek.
Ik hoefde niet zo heel veel, maar zag natuurlijk nog van alles staan dus iets zwaarder beladen dan de bedoeling was sta ik weer buiten. De wolken zijn weggetrokken en ik begin aan de wandeling naar huis. Wel warm in de zon. Andres plakt ook lekker tegen me aan. Die fles fanta en blikken tomatenpuree waren eigenlijk niet nodig, had ik beter morgen met de auto mee kunnen nemen. Of onderin de buggy, maar die is dus ook niet mee. De doorbloeding in mijn rechterhand is gestopt omdat het tasje in mijn hand snijdt. Net op het moment dat ik mezelf zielig begin te vinden, zie ik dat de vrouw die voor me loopt nog veel meer tasjes draagt, inclusief baby op de rug EN koelbox op haar hoofd. Ik onderdruk dus de neiging om te stoppen en wandel door….

Naast de supermarkt, zijn er ook verschillende shoppingmalls in Lusaka, zoals Arcades en Manda Hill. Zeker die laatste is heel modern, en je vindt er bijna alles.
Alleen kleertjes en sokken voor Andres waren moeilijk te vinden. Er is in beide winkelcentra een heuse babywinkel, maar de uitbaters zijn Indiërs en de kleren hebben allemaal felle kleuren, glitters en strikjes. Gelukkig is er nog de PEP, de Zambiaanse Zeeman. Daar is het allemaal iets minder zoet en truttig dus hebben we goede hoop dat Andres in de toekomst zijn stoere imago kan behouden.

En dan zijn er natuurlijk nog de verkopers op straat. Ze lopen tussen de auto’s door en verkopen groenten, fruit, beltegoed, kranten en alles wat ze verder nog kunnen meeslepen aan je raampje. Anderen staan met hun boeltje langs de kant van de weg, waar ze bijvoorbeeld houten meubels maken en verkopen.

Marc werkt ondertussen goed door. Hij heeft met de kraan een terrein afgegraven en vlak gemaakt, zodat hier het depot aangelegd kan worden.
Dit was een stuk verwilderde en braakliggende grond. De lokale bevolking had hiervan stiekem een deel opgeëist en hier aardappelen en andere gewassen verbouwd. Toen ze zagen dat Marc naderde met de kraan werd de hele familie samengeroepen en was iedereen druk aan het werk om te redden wat er te redden viel.
Marc heeft ze zoveel mogelijk tijd gegeven, door aan de andere kant te beginnen, maar op een gegeven moment was hij er toch echt aan toe. Er draalden twee kindjes rond zijn kraan om hier en daar nog een aardappel te redden. Marc heeft toen maar heel voorzichtig de aardappelen blootgelegd en de kindjes hun aardappelen gegeven.
De welgemeende “thank you Sir” en grote glimlach maakten alles goed.
De volgende dag kwam het jongetje Marc zelfs nog een snoepje brengen om hem te bedanken! Hoe lief…

En nu is het weekend, heerlijk. Gisteren was er een markt bij de Nederlands Gereformeerde Kerk (echt waar) hier in de buurt. Daar zijn we naar toe geweest, heel erg leuk! Veel kraampjes met eten, drinken, sieraden, decoratie, meubels enz…
Leuk gezelschap, inspiratie opgedaan, leuke koopjes gescoord.. Dit is een blijvertje!

Nu snel de laptop dicht en naar buiten! Het is alweer zondag, de tijd vliegt voorbij. Want net zoals in België/Nederland blijft het weekend ook hier het leukste stukje van de week!

Geniet ervan allemaal! xxx

 

Categorie: Geen categorie

5 Comments on “Blonde haren, blauwe ogen”

  2. JijJ moest schrijfster geworden zijn !! Jullie verhaal,leest als een boek 👍 ik kijk al uit nr de volgende verhalen ! Grtjes 😘

    Like

    Beantwoorden

  4. Wat in super leuk ferhaal wer! Kinst inderdaad heel mooi skriuwe, it lêst vlot troch! Geweldig ek mei Andres die ferhalen!

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Categorieën
%d bloggers liken dit: