Thuis in Zambia

Inmiddels wonen we bijna 2 weken op nummer 7, lang genoeg om op de tast ons weg te vinden in het donker. En donker is het hier vanaf 6 uur.
Toch doe ik dat niet, zelfs om 4 uur ’s nachts doe ik het licht aan als ik naar de wc moet. En de reden daarvan zat eergisteren nacht naast de wc op mij te wachten….

Spinnen en ik gaan niet zo goed samen. Ik krijg de kriebels van de gemiddelde huis-tuin-en-keukenspin, en zij proberen zich meestal snel te verstoppen als ze mij zien. Als ik tenminste dicht genoeg durf te komen…. Meestal brengt de stofzuiger verlossing, of soms Marc. Maar een stofzuiger hebben we hier niet, wel spinnen in allerlei soorten en maten.
Allereerst zijn er de kleine spinnetjes, sommige daarvan springen, best grappig. Heb ik geen probleem mee, mijn slipper en ik kunnen dat wel aan!
Dan zijn er de platte spinnen; zwart, plat lijf zo groot als een Euromunt, met 8 poten er omheen natuurlijk. Ze zijn stom, lelijk, vies en veel te snel, maar met een gemiddelde hartslag van 180 kunnen we die ook nog wel de baas.
Maar dan zijn er de grote spinnen…. En met groot bedoel ik GROOT. En ook eng, vies, lelijk en eng. Een no-go voor mij en mijn slipper!
Ik had ze alleen nog maar buiten gezien, dus had me ermee verzoend dat ik ze tegen zou komen in de openlucht. Waar we elk een andere kant konden uitgaan en uit elkaars leven zouden verdwijnen.
Maar daar stond ik dan ’s nachts om 4 uur, aan de grond genageld, want er zat een GROTE spin naast mijn wc!! De wc/badkamer grenst gelukkig aan onze slaapkamer dus Marc en zijn slipper waren snel paraat. En ik heb nog de hele nacht van alles voelen kriebelen.

Ander ongedierte hebben we trouwens ook, kakkerlakken in de keuken bijvoorbeeld.
Vies, maar die ga ik eigenhandig uitroeien! Heb ik mijn slipper zelfs niet voor nodig, kan gewoon met een stukje keukenrol of wc papier.
Als er nog wc papier over is tenminste…. Ik heb Andres namelijk betrapt op het eten van wc papier. Gewoon van de rol aan de muur! Echt lekker vond hij het overigens niet, want het werd als een soort papier-maché uitgespuugd en op de tegels geplakt…

De woonkamer heeft inmiddels een gedeeltelijke metamorfose gehad nu er een paar nieuwe meubels staan. Het “oude” bankstel moest er uit toen de nieuwe gebracht werd, dus die zetten we zo lang op de veranda. Ideaal eigenlijk; een heerlijke lounge-plek! Jammer genoeg hebben ze hem na een paar dagen opgehaald, dus we hebben een bank gekocht van een Duits gezin dat na jaren Lusaka terugkeert naar Duitsland. En vanochtend op de markt hebben we een tafel met stoelen gekocht en meteen ook maar een BBQ. Het is hier toch non-stop BBQ weer.

De auto is ook al in ons bezit, nu alleen nog snel een verzekering regelen want op een paar illegale ritjes na mag er nog niet in gereden worden.
Maar vanaf volgende week hebben Andres en ik dus weer wat meer vrijheid! Kunnen we gaan en staan waar we willen en eindelijk echt boodschappen doen (in plaats van 4x per week met kleine hoeveelheden te sleuren). Ook nog even een grote, herbruikbare tas zien te scoren. Ze pakken hier namelijk de boodschappen voor je in aan de kassa, en om een of andere reden kan er geen fles shampoo bij een zak chips in een tasje. En geen groenten of fruit bij een pot pindakaas. Bijna alles krijgt dus een eigen zakje, inmiddels kunnen we ons huis inpakken of behangen met plastic zakjes, lekker mileuvriendelijk ook…. Maar dat gaan we dus veranderen, al zullen ze raar opkijken van onze zelf meegebrachte tassen 😉

Voordeel van de auto is ook dat we eens naar een andere supermarkt kunnen rijden.Melissa heeft een twijfelachtige vleesafdeling. Verder een prima winkel voor groenten, fruit en alle niet-bederfelijke artikelen, maar je vindt er ook niet alles.
Donderdag hadden we een lunch-afspraak, waarvoor ik het dessert zou regelen.
Ik dacht op safe te spelen en een vertrouwd recept te maken; kwarktaart.
Thuis hebben we daar pakjes voor, maar zelfs zonder hulp van Dr. Oetker slaag ik er altijd in een lekkere taart te maken.
In de Melissa vond ik alleen geen vanillesuiker, dus verving ik dat door poedersuiker. Gelatineblaadjes waren er niet, alleen gelatinepoeder. Bastognekoekjes waren er ook niet, maar ach een koekje is een koekje. Kwark werd yoghurt, bijna hetzelfde…
Gelukkig was er gewoon slagroom!
Toen ik ’s avonds aan de slag ging bleek de slagroom geschift te zijn. Als bij wonder werd het uiteindelijk toch iets wat op een taart leek, en smaakte het prima.

Eigenlijk vermaken we ons alle drie nog heel goed hier. Marc is proefsleuven aan het graven en heeft nu een stuk of 10 locals in dienst. Andres en ik alleen Angela, de poetsvrouw, maar dat is prima zo!
We zijn al goed aan het settelen, voelen ons hier helemaal thuis. Zeker nu het huis meer en meer naar eigen smaak ingericht wordt en de auto er is. We kennen al wat leuke adresjes, leuke mensen en hebben nog geen seconde spijt gehad van ons avontuur!

Terwijl ik zit te typen is Marc kruiden in onze tuin aan het planten en worden de terrasmeubels gebracht. Straks de BBQ ook als het goed is. Dat moet allemaal uitgebreid getest worden, dus daar gaan we ons nu mee bezighouden!
Geniet van jullie weekend allemaal, groetjes van ons drietjes!! xxx