Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Zambiaanse efficiëntie
Het is winter in Zambia. En de laatste dagen kunnen we dat merken!
Nu het bij jullie eindelijk op zomer begint te lijken, hebben wij het dit weekend gewoon koud gehad! Mutsen en dikke winterjassen op straat dus, ik ben eens benieuwd hoe de nachtwaker er vannacht uitzag. Normaal is hij al gekleed alsof hij op expeditie naar de noordpool vertrekt dus waarschijnlijk heeft hij vannacht een iglo gebouwd.
En hij heeft gelijk want zelfs overdag is het de laatste twee dagen niet zo aangenaam.
Er staat een harde wind en bij een maximum temperatuur van 18 graden is het niet echt meer lekker zitten in de tuin. Jammer want we hebben nu net zo’n gezellig terras.
De timmerman die de tuinset gemaakt heeft kwam gisteren nog een kastje brengen. Toen hebben we samen een ontwerp voor een commode gemaakt dus binnenkort is Andres zijn kamertje ook af.
Muggennetten zijn ook besteld, ze worden op maat gemaakt want de netten die we van thuis hadden meegenomen komen niet eens tot de vloer. En ze hebben geen “ingang” waardoor je op handen en knieën naar binnen moet kruipen. En wij zijn natuurlijk ook geen twintig meer 😉
Het huis begint meer en meer ingericht te raken. Niet dat we er al zijn, de zoektocht naar lampen, vloerkleed, nachtkastjes en leuke decoratie gaat gewoon verder. Maar er is geen haast bij, de belangrijke en onmisbare meubels zijn aanwezig. Sinds vrijdag ook de triptrap stoel voor Andres!! Per post opgestuurd vanuit Nederland, geweldig! Het kostte een trip langs vijf verschillende postkantoren voor we beide pakketjes hadden, maar inmiddels eten we weer gezellig samen aan tafel. Nu Andres weer her-opvoeden 😉
Gisteren gingen we ergens lunchen, ze hadden daar ook kinderstoelen. Maar Andres had thuis al gegeten, dus tijdens het etentje moest meneer het doen met een stukje fruit en hier en daar een hapje van ons. Was hij het uiteraard niet mee eens, alles wat binnen handbereik kwam verdween snel in zijn mondje.
Maar veel tijd kreeg hij hier niet voor, het personeel kwam al snel vragen of ze even met hem mochten spelen. Tuurlijk; ons voorgerecht was er net dus konden we daar ongestoord van genieten. Ter wij lekker zaten te eten zagen we Andres en zijn gevolg spelen en lol trappen. Zo nu en dan werd er eens gezwaaid, maar eigenlijk had hij het veel te druk met al die aandacht en kansen. Er waren constant een man/vrouw of 4 met hem bezig en hij heeft in de keuken gezeten, met de telefoon gespeeld aan de receptie, onder tafels rondgekropen en vriendjes gemaakt. En wij hebben genoten.
Het personeel vroeg wanneer we weer terug kwamen, ze zijn gek op ons blonde mannetje.
Zelf is hij vooral gek van papa de laatste tijd. Hij kan geen genoeg krijgen van Marc en alles wat ermee te maken heeft. Op het werk draagt Marc een badge rond zijn nek, en als hij ’s avonds thuis komt wil Andres daar altijd mee spelen. Ik heb de badge zelfs al eens in zijn bedje teruggevonden. Grote liefde dus, en Marc vroeg een collega om ook een badge voor Andres te maken. Fotootje erop en als functietitel “womanizer”, helemaal leuk. Nog leuker was dat Marc vorige week op het werk stond met Andres zijn badge 🙂
Andres en ik ook zijn ook eens met Marc meegereden tijdens zijn controle-rondje langs het werk. Leuk om eens te zien waar hij mee bezig is, en zo ben ik eindelijk ook eens in de wijk Lumumba geweest. Dat is meer het Afrika dat je verwacht dan wat we hier in Kabulonga zien. Mooi om te zien, al die marktkraampjes op de stoep, de kleuren, de mensen. Maar jammer genoeg ook de armoede en krotten….
Hier in Sugarland is het een ander uiterste. We hadden gemeld dat onze wasmachine kapot was, hij draaide niet meer. Pelekelo beloofde eens langs te komen en maandag ochtend stond hij inderdaad voor de deur. Met een nieuwe wasmachine.
Nu was onze wasmachine eigenlijk ook nog nieuw, hij zat nog in de verpakking toen we hier kwamen wonen. Maar hop, we kregen gewoon weer een nieuwe.
Toen deze geïnstalleerd was besloten ze toch eens een blik te werpen op onze ‘kapotte’ wasmachine en zagen ze dat er eigenlijk gewoon een onderdeel los zat. Efficiëntie ten top hier… Maar ach de inzet is geweldig denk ik dan maar.
De werkzaamheden in de straat zijn een ander voorbeeld van de Zambiaanse efficiëntie. Waar ik een paar weken geleden meldde dat er asfalt op komst was, zitten we momenteel weer tussen de stofwolken. De nette, platgewalste en vrijwel stofvrije straat is inmiddels weer helemaal verzandt. Wel hebben ze een middenmarkering aangebracht. Zou het dan toch bijna zover zijn?
Met die markering kunnen we in ieder geval netjes op de linkse baan rijden. Wat eigenlijk verbazingwekkend makkelijk gaat! Nu heb ik tijd waardoor ik natuurlijk de file’s en grote drukte een beetje kan vermijden, maar het links rijden went echt snel.
Het enige waar ik maar niet aan kan wennen is dat alles verkeerd om zit in de auto. Mijn richtingaanwijzer zit op de plaats van de ruitenwissers; deze zijn dus al goed aan het verslijten zonder dat ze ooit een druppel regen hebben gezien….
En ik stap vaak aan de linker kant in de auto, heel stom, zit je daar met je sleutels in de aanslag op de bijrijdersstoel…. En dan moet je dus weer uitstappen en naar de goede kant lopen onder het oog van enkele lachende toeschouwers….
Misschien toch maar eens een blond haarstukje scoren in een van de haar-winkels 🙂
En nu is het weer maandag, een nieuwe week. Tijdsbesef ben ik een beetje kwijt sinds ik hier zit, alleen het verschil week – weekend is altijd duidelijk.
Ik ben dan ook al eventjes op zoek naar een agenda of kalender, maar tot zover nog niets gevonden. Tegenwoordig kun je alles ook gewoon op je telefoon bijhouden, weet ik. Maar ik houd van pen en papier. En van overzicht en efficiëntie. Als tegenwicht tegen het gebrek hiervan in Zambia. Dus ik ga nu een leuke kalender zoeken of maken en uitprinten! Fijne week allemaal! Tot later x
Elske in Anderland 
Recente reacties