Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Feestdag
Afgelopen maandag was het “farmers day” oftewel dag van de boeren.
Op deze dag wordt de agrarische wereld van Zambia geëerd en geprezen voor de inspanningen die zij leveren om het land te voorzien van gewassen.
Hiervoor krijgen de Zambianen een dagje vrij, al is het volgens mij juist voor de boeren moeilijk om een dagje de boel de boel te laten en profiteren vooral de andere sectoren van deze dag. Maar goed. Bij Denys was er maandag geen Zambiaan te bekennen, zij zullen er vast van genoten hebben.
Wie er wel plichtsgetrouw kwam werken was de loodgieter, en zo werd het voor ons ook een feestdag, met warm stromend water!
Minder leuk was dat Andres nog steeds koorts had en zich duidelijk niet fit voelde.
Het Tropisch Instituut had ons voor vertrek op het hart gedrukt dat we elke koortsaanval die langer dan 24 uur aanhoudt moesten laten checken op malaria.
Ik had maandag voor de zekerheid nog even contact met hen opgenomen en zij raadden dit inderdaad aan. Wij naar het ziekenhuis dus.
Eerst Andres gaan inschrijven, voor 480 Kwacha werd hij toegevoegd in het systeem. Het consult bij de kinderarts werd ook alvast afgerekend. Na het wegen, temperaturen en wachten bleek na onderzoek dat hij een virusje te pakken had. Maar voor de zekerheid moesten we ook naar het labo voor een druppel-test. Ze prikken in de vinger en nemen een druppel bloed af om te testen op malaria.
Voordat dit kon gebeuren werd ik wel eerst nog eens naar de kassa gestuurd; de 180 Kwacha moesten vooraf betaald worden. Gelukkig was de uitslag negatief, dus na nog een bezoekje aan de apotheek konden we huiswaarts keren.
Inmiddels is Andres weer zijn vrolijke zelf. Zijn woordenschat wordt dagelijks uitgebreid, het nieuwste woord is baby. Op woensdag werd Harald geboren, zoontje van Charles en Cilia en ons nieuwe buurjongentje! Weer een feestdag dus!
En dat is heel interessant, zo’n baby. Andres werd er stil van. En zegt nu dus constant bee-bie. Het worden vast goede vriendjes!
De andere vriendjes zijn terug uit Amerika, dus van de week hebben we weer gespeeld met Thea en Emmett. Die hebben heel veel speelgoed, Andres had het er maar druk mee.
Zowel Thea als Emmett zijn geboren in Amerika, maar hebben er nooit gewoond.
Thea vertelde me dat haar ouders onlangs hebben aangekondigd binnen 5 jaar terug te willen verhuizen naar Amerika. En daar was ze het niet mee eens. Ik vertelde dat wij over 2 jaar waarschijnlijk alweer terug gaan, maar zij had een beter idee.
“Als jullie blijven en wij ook, dan leven we samen nog lang en gelukkig in Zambia“. Of hoe een meisje van 6 jaar haar eigen sprookje creëert. Wel leuk dat wij daar ook in voorkomen, en dan niet als gemene heks of stiefmoeder 😉
Volgende week gaan wij eindelijk wat meer van Zambia te zien krijgen, als het goed is.
Maar om alvast een beetje in de vakantiestemming te komen, zijn we gisteren naar de Lilayi Lodge geweest. Prachtige locatie van waaruit er game drives te doen zijn (er zitten onder andere zebra’s, giraffes en vele hertachtigen (ik noem alles een hert, moet me dringend eens gaan verdiepen in de springbokken, antilopes, kudu’s en andere beesten).
Wij zagen natuurlijk alleen de ‘herten’ en wat aapjes, everzwijnen en olifanten.
Die laatsten welliswaar binnen een omheining, bij de Lilayi Elephant Nursery.
Olifantenweesjes worden door hen gered, grootgebracht in de ‘orphanage’ en als ze groot genoeg zijn weer in het wild uitgezet. Heel mooi project en een feest om de olifantjes bezig te zien!!
Al is het natuurlijk verschrikkelijk dat zoiets nodig is…. De olifantenmoeders sterven vrijwel nooit een natuurlijke dood, meestal is dit het werk van stropers….
En nu is het alweer zondag, altijd een feestdag. De bbq is nog aan het na smeulen, het was er weer voor. Heerlijk dagje thuis met z’n drietjes!.
Morgen begint Marc zijn laatste werkweek voor de vakantie, en moeten we ook een bezoekje aan immigration brengen. Dan zijn eindelijk alle formaliteiten in orde en laten ze ons twee jaar met rust. Hopen we.
Maar dan moet het werkvisum van Marc wel klaarliggen. Jessie, de HR medewerker van Denys, had ons dat de vorige keer ook beloofd maar helaas. Dus we zullen wel zien…. Hopelijk werkt ze morgen, want vrouwen in Zambia hebben maandelijks recht op een “womens’ day”. Dus als ze er opeens een dagje niet zijn dan kan dat zomaar.
Maar tussen alle feest- en vrouwendagen wordt er ook nog gewoon gewerkt.
Wij gaan nog even netflixen (Blacklist is een aanrader!) nu de laatste uurtjes van het weekend wegtikken. Duurt toch altijd veel te kort!
Ik denk dat ik morgen mijn womens day maar opneem 😛
Elske in Anderland 
Recente reacties