Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Het verkeer
Autorijden doe ik inmiddels al een tijdje. Met pieken en dalen, dat wel…
Op mijn 19e haalde ik mijn rijbewijs, en de inkt was nog maar net droog of ik reed mijn zus Inge haar eerste auto (een rode Renault 19, ik droom er soms nog over) in de sloot.
Rijbewijs en al de rest weer nat, en onder het slijk. De auto heeft daarna, op een ritje naar het autokerkhof na, nooit meer gereden.
Ikzelf werd de volgende ochtend in de auto gedwongen door mijn vader, rijden zou ik!
Wetende dat ik uit mezelf waarschijnlijk niet meer achter het stuur gekropen was.
Dus wij het bewuste weggetje tussen Idaerd/Reduzum en Eagum op en neer, en maar cruisen….
Toch heeft het nog even geduurd voordat ik de smaak weer te pakken had. De grote doorbraak was de rit naar Oostenrijk voor mijn toenmalige stage. Ik had een leuke bijrijder, maar zij mocht met haar net behaalde rijbewijs nog niet rijden in het buitenland. Dus ik was chauffeur van dienst. De eerste kilometers op de Deutsche Autobahn waren doodeng. Maar met nog zo’n 1100 kilometer te gaan besloot ik dat ik me moest vermannen. En dat deed ik. Eenmaal in Oostenrijk volgden de nodige haarspeldbochten en sneeuwstormen, die ik allemaal bedwong; ik was back on track!
Inmiddels rijd ik het traject Friesland – België zo’n beetje met mijn ogen dicht. Doe ik natuurlijk niet, dat zou niet goedkomen. Maar ik vind het heerlijk rijden, muziekje erbij..
Geen enkele ringweg of kruispunt dat mij nog tegenhoudt.
Ook zijn er al vele buitenlandse kilometers gemaakt, waaronder een paar aan de linker kant van de weg in Nieuw Zeeland. Al vond ik dat links rijden toch niet alles….
En toen verhuisden we naar Zambia, waar ze ook links rijden. Pech voor mij!
De eerste dagen was ik bijrijder, en ik vond het verschrikkelijk. Rotondes waren doodeng. Maar al snel begon ik een auto te missen…
We zouden natuurlijk gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. Hier zijn dat minibusjes, die je kunt herkennen aan de oranje streep en de stadscode LSK (aangevuld met het betreffende nummer) er op. Of anders kun je ze herkennen aan hun agressieve rijstijl en het feit dat er 6 man op de 3-persoons achterbank zitten.
Als er file is, of eigenlijk als er meer dan 3 auto’s staan te wachten, gebruiken ze voetpad, berm of wat ze ook maar kunnen om sneller te zijn. Als ze moeten stoppen om mensen op te pikken veroorzaken ze zelf een file; want vaak gebeurt dit midden op de weg.
En dus kochten we een oude Toyota RAV4 voor mij. Mooie ruime auto, al valt hij in het niet tussen al die kolossen hier. Dus toen kon ik me zelf mengen in het verkeer hier….
Gelukkig valt Lusaka, en Zambia in het algemeen, nog heel erg mee.
OK, het kan soms druk zijn, ze hebben hier ook gewoon spitsuur. En dan wordt er niet altijd netjes op het juiste vak gereden.
En ben je verkeerd gereden? Dan keer je gewoon op de weg, de rest wacht wel even (of niet). Als richtingaanwijzers een betaalde optie zouden zijn, zoals lederen stoelbekleding bijvoorbeeld, dan had hier niemand richtingaanwijzers gehad denk ik. Gebruiken ze toch niet.
In het begin was ik vooral bezig met links blijven links blijven links blijven, maar blijkbaar went alles, dus waag ik me tegenwoordig ook op het rechtse vak.
Jawel, het “snelle” vak, waar je inhaalt! Alhoewel… Het is ook het vak waarop waarop je voorsorteert en, vaak stilstaand, moet wachten totdat je kunt oversteken.
Dat dat soms gevaarlijke situaties oplevert hoef ik vast niet uit te leggen.
Politiecontroles zijn hier ook gewoon, zoals jullie in de vorige blog al hebben kunnen lezen 😉 Van de week was het weer zover; ik stond in de file aan te schuiven en besloot een berichtje te sturen dat ik iets later zou zijn. Maar dat mag natuurlijk niet, dus meneer agent maande mij naar de kant van de weg. Rijbewijs werd uitvoerig bestudeerd en 450 Kwacha ging het grapje mij kosten. Had ik gelukkig niet bij me dus ik heb kunnen afdingen naar 205 Kwacha. Marc en zijn collega konden nog beter; de collega had zijn gordel niet om, dus moesten ze ook aan de kant. Ondertussen had de collega de gordel natuurlijk wel om, en hij bleef stug volhouden dat hij dat de hele rit al had. De arme agent kon het verbaal niet winnen blijkbaar, en heeft ze dus maar laten doorrijden. Hij had natuurlijk ook al 205 Kwacha aan mij verdiend….
Wat heel handig kan zijn in Lusaka, is dat de straatverkopers gewoon aan je raampje komen. Ideaal als je beltegoed bijna op is, zoals bij mij vaak het geval is.
Ook handig als je nog net een tomaat, avocado of wat fruit nodig hebt, hoef je niet meer naar de winkel! Alleen heb ik voor de meeste groenten en fruit inmiddels m’n vaste kraampjes, daar kan ik eens ruiken en voelen of de rijpheid wel goed is, en ondertussen een praatje maken. Meestal laat ik mn raampje dus dicht. Niet dat ze je dan met rust laten, maar dan hoor ik het niet en hoef ik dus ook niet te antwoorden.
Tankstations zitten in alle grotere dorpen en steden. Natuurlijk moet je er wel op letten als je bijvoorbeeld van Livingstone naar Lusaka rijdt, dat je met een eerder volle tank vertrekt. Hadden wij niet gedaan een paar weken geleden, eigenlijk gingen we Choma al niet halen, wat natuurlijk de eerste grote plaats is op de route…. Dus moesten we onderweg op zoek naar benzine. Nu verkopen ze van alles langs de weg, maar blijkbaar geen benzine. Ze wisten ons wel te vertellen dat we in Monze zouden kunnen tanken.
Van de heenreis meenden we ons te herinneren dat er vooral slagers waren in Monze, bijna evenveel als gewone huizen. Een tankstation was er inderdaad niet, maar toen we vroegen of we ergens benzine konden kopen sprong er meteen iemand op zijn brommertje en werden we naar een legertent geleid. Ze waren maar wat blij met onze lege tank, en wij met hun volle jerrycans.
Vandaag zijn we met een volle tank vertrokken voor een kleine 200 kilometer.
Inmiddels zitten we in Siavonga, aan Lake Kariba. Maar daarover later meer.
Het is hier namelijk warm, dus we willen nog even zwemmen. En laat er nu net een zwembad voor onze deur liggen! En ook een meer, maar het schijnt dat nijlpaarden hun habitat niet graag delen. Dus het wordt het zwembad!
Fijn weekend xx
3 Comments on “Het verkeer”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Myn racebak 😢.. Mei krekt in nije stikker van Jovink en de Voederbietels.. 😭😉
LikeLike
Hoi Elske em Marc, heb net jullie hele verhaal vanaf mei tot seprember ” even” gelezen. Mooi avontuur hoor en super ervaringen allemaal. Ook mooi geschreven je krijgt er een goed beeld van. Ga er vooral mee door. Doe de groeten aan Marc en Andres.
Tjallie en Lodie
LikeLike
Leuk, en bedankt! Groetjes aan Helen en Eddie
LikeLike