Apters

Wat ik dan precies in Zambia ging doen, vroeg men zich af voor we vertrokken.
“Genieten van Andres en Afrika, en verder zie ik wel wat er op mijn pad komt” was mijn antwoord. Want eerlijk gezegd, ik had zelf geen idee….

Gelukkig is er inmiddels inderdaad iets op mijn pad gekomen en mag ik zo nu en dan een leuke blog of artikel schrijven. Ook wilde ik al lang iets met vrijwilligerswerk doen, en leek Zambia me daar een perfecte plaats voor. Alleen zijn er hier zoveel stichtingen en mensen die hulp nodig hebben, dus waar begin je dan?? Ik besloot het maar weer op zijn beloop te laten, vroeg of laat zou er vast iets in het oog springen….

Toen Harald 10 weken geleden geboren werd zocht ik een leuk cadeautje voor hem.
Ik had op de markt handgemaakte speelgoeddozen gezien, en dacht dat het een leuk idee zou zijn om er eentje te laten maken met zijn naam erop en een zebra, zoals op zijn geboortekaartje. Ik had ergens opgevangen dat er ook een goed doel mee gemoeid was; dus dat was leuk meegenomen. Na een paar telefoontjes en mailtjes mocht ik de dozen (Andres wilde er ook heel graag eentje, dacht ik) ophalen bij Apters.

Ik werd vriendelijk onthaald door Kenneth, en ontmoette allemaal moeders met kinderen. Na een paar praatjes en een rondleiding wist ik dat de spaarpotten, dozen en andere marktwaar maar bijzaak zijn voor deze organisatie; deze maken ze om er geld mee te verdienen. Eigenlijk zijn ze er namelijk om kinderen met een lichamelijke handicap, zoals een open ruggetje, te helpen. Daar zijn hier namelijk niet echt voorzieningen voor, laat staan geld….

Moeders komen van heinde en verre met hun kindjes naar het kleine Apters-hoofdwartier(tje) in Lusaka gezeuld. En gezeuld mag je letterlijk nemen, het gaat hier namelijk om kindjes die niet zelfstandig kunnen zitten, staan en/of lopen….
Aangekomen bij Apters worden ze verwelkomd door een fysiotherapeute, die bekijkt wat er precies aan de hand is met het kindje en de afmetingen opneemt. Indien nodig wordt er een stoel of (loop)rek gemaakt en er wordt gekeken of kinderen door oefeningen of behandeling zouden kunnen leren zitten, staan of lopen. Zo ja, dan gaan ze aan de slag!

Inmiddels ben ik al een paar keer terug geweest, en het is heel mooi om te zien hoe een kindje eindelijk voor het eerst zelf kan zitten. Vastgegespt in een stoel weliswaar, maar opeens hebben ze oog voor de omgeving en zijn ze niet alleen maar bezig met hun gevecht tegen de zwaartekracht. Moeders vertelden hoe hun kind opeens dingen begon aan te wijzen, zelf wilden eten, meer begonnen te praten…
Dat op zich alleen al maakt het de moeite waard! Maar hoeveel mooier wordt het nog als een kindje door Apters leert zitten, staan, en uiteindelijk lopen! Al dan niet met een looprek of krukken. Succesverhalen genoeg!!

Ons oud papier en karton gaat tegenwoordig dus naar Apters, en ook bij Denys staat inmiddels een container! Super dat zij ook meewerken, daar is Apters alvast heel blij mee! Verder ga ik zelf zo nu en dan een handje toesteken door lekker te knoeien met papiermaché (als dat maar goed komt), maar bijvoorbeeld ook door stoelen en looprekken naar de kindjes thuis te brengen, of moeders met kinderen naar huis of bushalte te brengen.

Vaak hebben ze namelijk niet genoeg geld om het vervoer heen en terug naar Apters te betalen…. En ondanks dat een stoel of looprek van papier en karton gemaakt wordt, is de gemiddelde kost hiervan toch nog 200 tot 300 Kwacha. Snel omgerekend is dat net geen 20-30 Euro. Papier en karton is niet zo duur, en veel wordt er gratis gedoneerd. Maar de verf is wel duur, en echt nodig om de producten te beschermen tegen zweet, urine, regen of wat dan ook. De ouders (meestal alleenstaande moeders helaas….) proberen geld te sparen, maar komen vaak niet verder dan 2 tot 10 Kwacha. Juist ja, 0,20 tot 1 Euro….

Een beetje hulp kan dus geen kwaad! Moesten er nu mensen zijn die graag ook willen helpen, laat even een berichtje achter zodat ik het rekeningnummer door kan geven. Alle beetjes helpen!! Maar alles mag en niets moet, even goede vrienden 😉

Het weekend staat weer voor de deur. Of eigenlijk is het voor mij al een beetje begonnen. Een koffietje drinken in Latitude 15 liep uit tot een lunch. Nu is Latitude 15 sowieso my all time favourite hier, en de zon, een gelukkig rondhuppelende Andres en goed gezelschap maakten dat het op zijn minst weekend voelde. Vakantie zou ik het zelfs bijna willen noemen 🙂 Maak er dit weekend vooral ook een feestje van allemaal!

Liefs van ons xxx