Gerommel

Er klinkt gerommel in de verte; er is onweer op komst.
Het is bijna een dagelijks terugkomend ritueel. Je ziet of hoort het vaak al in de lucht hangen. Het probleem is alleen dat het soms dagen in de lucht hangt, zonder noemenswaardige bui, maar soms ook van stralend mooi weer opeens naar een dikke regenbui kan gaan. Een beetje zoals de elektriciteit van Zesco; je weet dat het uit gaat vallen, maar nooit precies wanneer.

Maar àls de sluizen dan open gaan, dan staat in no-time alles blank.
Dan rijden we tot aan de wielassen door het water en rijden er mensen de afvoergoot in. Die zie je dan namelijk niet meer…. Als er al een afvoergoot is natuurlijk, want bij de nieuwe Kabulonga Centro Shoppingmall hier achter de hoek zijn ze dat volgens mij vergeten. Ze waren net begonnen met bouwen toen wij hier kwamen wonen, en zijn nu een maand of 2-3 open. Best wel splinternieuw dus. Maar bij de eerste dikke regenbui veranderde de parkeerplaats in een zwembad. Ze hadden toch kunnen weten dat een regenseizoen van pak m beet 4 maanden wateroverlast zou kunnen veroorzaken?
Denk ik dan….

Als het niet onweert en/of regent is het vaak plakkerig warm. Door de hoge luchtvochtigheid droogt de was ook niet en is alles een beetje damp. Je ziet: zeuren over het weer kunnen ze niet alleen in Nederland en België, maar ook in Afrika 🙂

Het beloofde een mooie week te worden. Zaterdag deden we rustig aan, met veel liefde en aandacht voor Andres zodat hij snel beter zou worden. We kregen gezellig bezoek over de vloer en hadden een leuke avond vol friet, kaas en wijn. Meer van dat!
Zondag was daardoor ook een rustige dag 🙂 Bij Marc was het niet alleen de drank, maar hadden de bacillen inmiddels ook toegeslagen. Hij en Andres rustten dus terwijl ik op wandel-expeditie ging met Karin en Jan. Alleen bleek dat je niet echt kon/mocht wandelen in Lusaka National Park, dus werd het een autoritje. Het park is prachtig groen nu, een heel verschil met de vorige keer dat we hier waren! Nadeel is wel dat alles dichtgegroeid is, waardoor de kans om iets te spotten kleiner wordt.
We zagen een paar impala’s en zebra’s en brachten een bezoekje aan de twee neushoorns.

Maandag bezocht ik een “schooltje” hier in de buurt; het is de bedoeling dat Andres twee of drie ochtenden in de week naar daar gaat zodat hij kan spelen met andere kinderen.
In België ging hij naar tKnusje en daardoor lag de lat redelijk hoog voor ons 🙂
Maar het was echt een leuke plek, met een mooie (speel)tuin en binnenruimte. En alles op kindermaat. Het klasje heeft max. 12 kindjes en 4 “juffen” dus niet te druk en veel persoonlijke aandacht. Ze volgen het Montessori principe en op deze leeftijd vind ik dat ideaal. Ik had er direct een goed gevoel bij en ik weet bijna zeker dat Andres het leuk gaat vinden!

Omdat hij nog aan het na-snotteren was van zijn virus, besloten we vrijdag (vandaag dus) een kennismaking te doen en volgende week te starten. We deden het van de week verder rustig aan, want helemaal fit was Andres toch nog niet.

Inmiddels klinkt er gerommel uit de babyfoon; Andres klinkt een beetje als een snurkend en hoestend wrattenzwijntje. Of zoals ik denk dat een snurkend wrattenzwijn klinkt.
Gisteren avond was er een etentje van Denys, maar op de aan het eind van de middag belde ik de oppas af en besloot niet mee te gaan: Andres had weer koorts. Bovendien klonk hij toen als een zeehondje met zijn gehoest en geblaf. Vanochtend haalde ik hem uit bed met alweer hoge koorts en een lijfje vol uitslag. Dus in plaats van naar het schooltje gingen we vanochtend opnieuw naar de kinderarts. Nu 3 dagen antibiotica injecties en nog wat andere oplap-middelen. Hopelijk wordt het daarmee helemaal uitgeroeid want wij zijn er wel klaar mee!

Van het weekend rommelen we nog wat aan, en hopelijk kunnen we dan volgende week weer gewoon ons normale leventje oppakken! We zijn wel wat uitgerommeld….

Groetjes van ons xx