Zambia for champion!

Zambia is nogal voetbalgek, en de afgelopen weken kon je er dan ook niet omheen. Overal hingen posters en ook op de radio was er weinig ander nieuws; Zambia was het gastland van de eerste Under-20 Africa Cup of Nations. Gelukkig speelde het Zambiaanse team ook nog eens de sterren van de hemel en zo stonden ze afgelopen zondag tegen Senegal in de finale. Met 2 – 0 speelden ze de Senegalezen (ondanks de door hun ingezette hekserij en zwarte magie) naar huis: Zambia for champion!! Groot feest natuurlijk!

Het kwam de Zambianen dan ook maar al te goed uit dat het maandag Zambian Youth Day was, oftewel nog maar eens een vrije dag. Op vrijdag sprak Marc met zijn werkmannen af dat ze maandag wel zouden werken; deze waren daar zeer blij mee want overuren scoren hier nogal. Maar de scorende voetballers blijkbaar nog meer, want slechts de helft van de mannen kwam uiteindelijk ook echt opdagen.

Dinsdag was het weer gedaan met de pret en back to normal. Angela, onze maid, had genoten van haar lange weekend, en haar tijd zo te zien bij de kapper besteed. Ik moest drie keer kijken toen ze binnenkwam; haar vertrouwde korte kroeskopje was verdwenen en ze had vlechtjes. Nu snap ik wel opeens waarom ze er afgelopen vrijdag uitzag alsof ze haar vingers in het stopcontact had gestoken; het was toen vast ontkruld om de extensions in te kunnen vlechten. Vlechtjes dus, en wenkbrauwen. Hoe die er voordien uitzagen weet ik niet precies, wel dat ze nu overduidelijk aanwezig zijn. En groot. Het blijft toch iets bijzonders; Zambianen en haar….

Marc en Andres hadden er wat teveel van, en gingen afgelopen weekend naar de kapper. Gebroederlijk naast elkaar, al had Marc niet zo’n mooie raceauto jammer genoeg.

Ik probeerde de jongen die Andres zijn haar knipte met foto’s duidelijk te maken wat ongeveer de bedoeling was, maar tevergeefs… Op een gegeven moment hebben we het opgegeven en hem gewoon gevraagd te stoppen. Andres vond het allemaal wel best in zijn raceauto, het ging van toet toet en broem broem door heel de zaak. Korte kopjes dus, en ik… Ik heb genoeg kappersleed gezien voor 1 week dus wacht nog wel een beetje….

Woensdag deed ik voor het eerst een Apters-clinic zelf. De enkele keren dat ik bijsprong tijdens een clinic, noteerde ik wat anderen constateerden. Maar aangezien zowel Teri als Sara in het buitenland zaten werd ik voor de leeuwen gegooid. With a little help from my friends gelukkig, want Darius en Kenny kwamen niet alleen tolken maar zijn ook helemaal op de hoogte van het meet-en pasproces. Het verliep dus allemaal prima, en dat zal ook wel moeten want vanaf volgende maand zit Teri in Chicago en is het helemaal aan Sara en mij.

Verder hadden we vooral veel lol afgelopen week; met spelen, dansen op straat, paraplu’s en water. Toen ik zei dat we toch echt naar huis moesten omdat papa thuis zou komen van zijn werk, vond hij dat geen goed idee want hij was moe en ging slapen. Op straat.

Gelukkig kon ik hem overtuigen om me te helpen met koken en kreeg Marc zijn welverdiende maaltijd bij thuiskomst.

Nu zijn we net terug van een lunch bij het nieuwe Turkse restaurant “Istanbul” (de creativiteit spat er weer af…) hier in Kabulonga. Lydia, Andres en ik vertrokken al vroeg zodat er eerst tijd was voor koffie en een praatje (en de zandbak, dat vooral). Andres probeerde net zoals de kat uit de fontein te drinken, en achtervolgde de geitjes door de tuin (en onder de sproeiers door…).

Marc kwam om 12 om snel een hapje mee te eten. Druk druk zo net voor het weekend! Het was dan ook heel vervelend dat vanochtend zijn werk stilgezet werd. De reden daarvoor was dat er nog geen dames-wc op de site aanwezig was en aangezien ze met een gemengd team werken is dat een vereiste. Marc kon het niet aan om dan maar met zijn vingers te staan draaien tot het ding gebracht werd, en besloot hem zelf maar op te halen.

Afrikaanse toestanden, waar hier gelukkig niemand van opkijkt (behalve ik).
Maar nu zijn ze dus vol gas aan het geven, want er moet nog een en ander gebeuren voor er sprake is van weekend. Niet dat Andres en ik ons daar iets van aantrekken; wij gaan straks gezellig spelen met Matteo. Waarom wachten tot het weekend is!?

Groetjes uit Lusaka xx