Het leed dat supermarkt heet

Supermarkten zijn hier volop aanwezig, daar kunnen we niet over klagen. Het assortiment is ook redelijk uitgebreid, en dus kunnen we hier bijna alles krijgen. Meestal…. Wat er namelijk maar niet went is het feit dat veel dingen er wel zijn, maar niet altijd. Zo kan het gebeuren dat de ongezouten boter op is. En dat kan dan ook zomaar een paar weken blijven duren. Waar je dan in Nederland met succes naar de volgende supermarkt holt, kan het hier uitlopen op een helse zoektocht.

Zoals afgelopen dinsdag. Marc was jarig, dus toen ik Andres naar school gebracht had ging ik snel wat boodschappen doen om een taart voor hem te maken. Een tiramisu-taart, zo had ik bedacht, want dat is zo’n beetje zijn lievelings-dessert. Lange vingers had ik al gescoord, eigenlijk ontbrak vooral de mascarpone.
Dat die op was bij de foodlovers was een tegenvaller, vooral toen de naastgelegen Pick@Pay ook geen mascarpone had. Een ritje naar de Shoprite dan maar, maar na de halve stad gezien te hebben paste ik mijn plannen aan naar een slagroomtaart. Ook altijd lekker toch!?

Eenmaal thuisgekomen besefte ik dat ik veel tijd verloren had, dus maar snel slagroom kloppen. Bij het openen van de verpakking wist ik al hoe ver het was: de slagroom was zuur. Na nog twee minuten verspild te hebben aan vloeken en tieren, besloot ik een cake te bakken. Daar had ik nog net genoeg tijd voor en dat lukt altijd. Ware het niet dat ik 30 gram boter te weinig had… Gelukkig hebben we een P&P in de achtertuin, en daar aangekomen waren ze ook net de slagroom aan het bijvullen.
Een doodsimpele cake voor mijn lieve jarige Marc dus. Maar wel opgepimpt met wat jam, slagroom en hagelslag. En heel veel liefde, en dat blijft uiteindelijk het belangrijkste.

Naast Marc zijn verjaardag vierden we nog van alles anders. Afgelopen weekend was Andres uitgenodigd op zijn allereerste echte verjaardagsfeestje. Zijn schoolvriendje Rafi woont hier in de wijk, dus konden we er naartoe wandelen (moest ook wel, want herinneren jullie je de roadtax van vorige week nog?? Zaterdag ochtend was er wederom geen doorkomen aan dus schakelden we Mwanza in, die uren in de rij heeft gestaan voor mij….). Er was een trampoline, een grote tuin en heel veel vriendjes. En ouders, dus voor mij ook heel gezellig. Marc kon helaas niet mee, die was aan het werk.

’s Middags was het onze beurt; collega Jonas en zijn Orane vierden allebei hun 30^e verjaardag. Ze wonen op een prachtige locatie, en met spelletjes, een bbq, gezellige mensen, en leuke muziek was het veel te snel tijd om weer te vertrekken.

En nu moet ik ook vertrekken. Want jawel, we gaan weer boodschappen doen. Het lijstje is gemaakt, maar het zou maar zo kunnen dat een en ander vervangen wordt door iets anders. Als er mascarpone is dan belandt het in ieder geval in mijn karretje; wie weet hoe lang we er anders weer op moeten wachten.

xxx