Terug van weggeweest

De bbq rookt nog na en het kampvuur knispert. Er zijn vrienden, wijn en de nijlpaarden “hinniken” onder ons in de rivier. Een lokaal bandje doet zijn best om muziek ten gehore te brengen en rond ons vliegen er van die leuke vuurvliegjes. Over dit gevoel zijn veel liedjes geschreven…. En dat hadden wij zomaar 3 avonden op een rij, tijdens ons weekendje Lower Zambezi. We zaten niet in het Nationale Park, maar een stuk stroomopwaarts en nog net aan de Kafue Rivier.

De aankomst was veelbelovend; bovenop een heuvel was de bar en het zwembad met uitzicht op de rivier en het groen er omheen. Wij hadden een huisje aan het water, wat natuurlijk wel betekende dat we met ons hele hebben en houden naar beneden moesten. En daar bleek dat het 6-persoons huisje wel wat krap was.. Ondanks dat we maar met 5 personen waren, hebben we toch het nodige meubilair naar buiten gesjouwd om wat ruimte te creëren.
En dat er maar 2 glazen, 4 vorken en een 4-persoonstafel waren, was ook niet echt praktisch. Maar ach, we hadden veel eten en drinken mee en de buitenwereld maakte veel goed!

Het werden 4 culinaire dagen, vooral dankzij de mannen. Ze hebben de heerlijkste dingen bereid op de bbq, in de potjie en in de oven. Ze deden ook een poging om verse vis te vangen, maar dat mislukte. Toevallig zaten er Zuid Afrikaanse collega’s in een lodge in de buurt – met een koelkast vol bier – dus toen was die teleurstelling ook weer snel voorbij.

Lina en ik deden een tripje naar het nabijgelegen dorpje en de school en samen met Jan deden we een game cruise; in het bootje op zoek naar wild. We voeren naar de Zambezi rivier, alwaar je moet laveren tussen de nijlpaarden. Die konden we al snel aftikken dus. We zagen ook hele mooie vogels en een bushbuck, maar de rest kon zich goed verstoppen. Het is dan ook geen goed seizoen voor game viewing; zo net na de regens is alles dichtbegroeid, en is het dus moeilijk om iets te spotten. Bovendien is er overal voldoende water, waardoor de beesten niet naar het water hoeven te komen.

Wat de tocht wel extra spannend maakte, was het feit dat de motor er zo nu en dan mee ophield…. Lagen we tussen het riet aan Zimbabwaanse wal, met uitzicht op nijlpaarden, die hopelijk niet van plan waren om onze kant op te komen. Toch was het ook heel mooi, zeker toen we, net voor we de terugtocht zouden inzetten, 6 olifanten spotten. We gingen aan land, en stonden zo oog in oog met deze prachtige reuzen. Genieten met een grote G – en dat de boot er weer mee ophield was dan ook niet zo erg. Toen de olifanten na een tijdje besloten het wat verderop te zoeken en de boot het nog steeds niet deed, maakte het feit dat we omsingeld waren door nijlpaarden mij wel een beetje zenuwachtig. Gelukkig kregen ze de boot weer aan de praat, en konden we uiteindelijk de lodge weer bereiken.

Beetje jammer dat de mannen tijdens de vis-trip ook al motorproblemen hadden gehad, en dat er dus weinig of niets aan gedaan was de volgende dag. Mount Hermon Safari Cottages wordt volledig gerund door Afrikanen, wat natuurlijk super is. Maar je merkt het dan toch in de afwerking; kapotte boot, te klein huisje met deuren die net niet dicht kunnen…. Het is het allemaal net niet. Maar zoals ik eerder al zei; we hebben er desondanks van genoten!

Op de terugweg dropten we Lina bij de bushalte in Kafue, alwaar de bussen uitverkocht bleken, maar toen toch ook weer niet. Uiteindelijk is ze veilig in Livingstone beland, en kan ze de Victoria Falls ook afstrepen van haar lijstje.

Ze was hier 10 dagen, en buiten de safari’s en watervallen heeft ze zich vooral ook heel nuttig gemaakt. Ze ging mee stoeltjes bezorgen voor Apters, was aanwezig bij de clinic, en heeft samen met familie en vrienden zomaar 550 Euro bij elkaar gespaard voor het project!! Ze kon dus een hele mooie cheque overhandigen, waar we heel erg blij mee zijn en die zeker goed besteed zal worden!
Verder had ze nog tweedehands brillen meegenomen, waar ze Vision Aid Overseas heel blij mee gemaakt heeft.

En last but not least, heeft ze ook ons heel erg blij gemaakt met haar bezoek!! En echt niet alleen om de volle koffer met lekkers die ze mee had 😉 maar vooral om de gezelligheid. Nu konden we EINDELIJK weer eens een beetje bijpraten. En dan blijkt 10 dagen opeens maar kort.
Dus Lina, namens mezelf, maar ook namens Marc en Andres, namens Apters en ik denk dat ik ook wel voor Vision Aid Overseas mag spreken: Bedankt!! Zambia mist je al… 😉

En nu in de zondags-modus. Gisteren was een drukke dag; Marc vertrok om half 6 al naar het werk en Andres en ik hebben Koningsdag gevierd met andere Nederlandse kindjes. Er waren speculaasjes, drop en oer-Hollandse spelletjes. Andres geloofde het allemaal wel, want het was bij Bart en Isabel in de tuin en die hebben een Bruder-betonmixer. Dus daar was hij heel gelukkig mee. Het spelletje met de watersponzen vond hij ook wel interessant en hij was bekaf toen we rond lunchtijd naar huis gingen. Onderweg nog even dagzeggen bij papa, die nog druk bezig was en toen klaar voor zijn bed.

’s Avonds was het mijn beurt, en vierde ik Koningsnacht in een bar hier in de buurt. En daar kwam ik zomaar Oudegaasters tegen, de wereld is klein! Verder waren er bitterballen en frikandellen, oh en boer Marc en Annekim zijn nog steeds verliefd.
Maar ssssssstt – hebben jullie niet van mij 😉

Liefs uit Lusaka xx