Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Daily life in Lusaka
Het duurt altijd even voordat we weer in ons gewone ritme zitten na een vakantie.
Voor Marc gaat het wat sneller; hij vertrekt gewoon weer naar zijn werk en HOP daar is zijn ritme. Bij mij heeft dat wat meer tijd nodig….
Komt stiekem natuurlijk doordat ik in die weken vakantie helemaal niets uitgevoerd heb, en ik dat in die eerste week allemaal wil inhalen. En daardoor lijkt het heel druk-druk en wilde het die eerste dagen niet echt lukken met mijn ritme.
Maar inmiddels gaat alles weer als vanouds en vliegen de dagen voorbij.
Wat er in de vakantie wel min of meer doorging (enige uitzondering daar gelaten), was Apters. Ik nam de visite namelijk gewoon mee 🙂 Konden zij eens met eigen ogen zien wat ik hier doe, en door de ritjes naar de sloppenwijken zagen ze ook een ander gezicht van Lusaka.
Bovendien organiseerden we weer een geslaagde editie van “fun at the farm”. Omdat wij vinden dat het personeel van Apters ook wel eens een paar uurtjes fun verdient, nodigden we hen met hun gezin uit op een farm net buiten Lusaka. Vrijwilligster Sara heeft haar paarden daar staan, en op die paarden mocht er gereden worden!
Zoals jullie inmiddels misschien wel weten, zijn de meeste werknemers van Apters lichamelijk gehandicapt. Maar juist voor hen is het paardrijden heel ontspannend en goed! We hebben dan ook bijna iedereen op een pony of paard gekregen, en de hapjes en drankjes achteraf werden goed ontvangen. Sara en ik hadden niet zoveel hulp, dus maar goed dat ik Yentl had meegenomen!
Andres vermaakt zich ’s ochtends weer op school. ’s Middags gaat hij het liefste spelen bij de buurkinderen – vooral omdat die zoveel speelgoed èn een trampoline hebben – maar dat kan natuurlijk niet altijd. Dus dan spelen we thuis of gaan we wandelen. En onderweg zien we vanalles; “wat is dat memmie?”. Zo zien we mannen, lantaarnpalen, flessen, vrouwen en bloemen. De bananenboom kent hij al (is voor de apen, aldus Andres) maar de papaya’s vindt hij interessant. Ondertussen vertel ik hem dat we vanavond spinazie eten en ja hoor, het duurt niet lang of we zien zowaar een spinazieboom 🙂
De temperatuur in Lusaka loopt weer langzaam op, de zomer staat voor de deur. Die mag daar voor mijn part blijven staan, maar ik vrees dat we er niet onderuit komen.
Gek eigenlijk; in Nederland/België zit je met smacht te wachten op zomer, zodat je buiten kunt zitten. Hier zit ik het hele jaar door buiten, zelfs in het regenseizoen zit ik op de veranda! Behalve in de zomer. Dan kruip ik binnen bij de airco.
Nu dus nog maar even een paar weekjes genieten van de “lente”.
Fijn weekend allemaal xx
Elske in Anderland 
Recente reacties