November!

Time flies when you’re having fun. En dat hadden we.

De maand oktober sloten we af met Halloween. Op Andres zijn school werd er van alles in dat thema georganiseerd; ze beschilderden een pompoen, zongen liedjes en aten griezelige snacks bij de Halloween picknick.

En toen was het 31 oktober, en werd hij ingewijd in het principe van “trick or treat”.
Onze Amerikaanse buren organiseren deze Amerikaanse traditie jaarlijks in onze straat. Dus gingen we met alle buurtkinderen van deur tot deur, een beetje zoals Sint Maarten bij ons. Alleen dan verkleed.

Daar ging wel even iets mis bij ons, ik vond namelijk nergens verkleedkleren voor Andres. Een wolvenmasker met grijze kleding leek mij ook wel te volstaan, ware het niet dat hij zijn blauwe t-shirt weigerde uit te trekken en eenmaal onderweg zijn masker niet meer wilde dragen. Gelukkig deed het niets af aan de pret en met een zakje vol snoep en nat van de waterballonnen waren we net voor bedtijd weer thuis. Nog vol van het hele avontuur wilde hij zijn wolvenmasker dragen op bed, dat dan weer wel…

En toen was het alweer november. Hoezo de tijd vliegt?!! Vrienden van ons trouwden het eerste weekend van de maand, dus weer iets te vieren. Het werd een mooie middag in hun tuin, een hele eer dat wij erbij mochten zijn.

Andres zijn zwemlessen zijn ook eindelijk gestart. En zoals we al verwachtten, vindt hij het prachtig! Er werkt 1 juf/meester met 2 tot 3 kinderen, wat betekent dat ze soms hun beurt moeten afwachten. Maar Andres denkt het natuurlijk ook wel zelf te kunnen, dus de juf heeft haar handen vol met hem 😉 Gelukkig vinden ze elkaar erg leuk en komt het dus helemaal goed.

Bij Apters is veel gebeurd de laatste tijd. Het gebouw kreeg nieuwe vloeren, ramen en deuren en het wordt helemaal geschilderd. De mannen hadden spannende plannen met blauwe en groene verf, maar gelukkig hebben we ze kunnen overtuigen om de binnenkant wit te schilderen. Daardoor (en door veel nieuwe, grote ramen) lijkt het veel groter en frisser. We hebben wat studenten gevonden op een middelbare school hier, die muurschilderingen aan gaan brengen in de ruimte waar we op woensdag de kinderen opmeten. Wel zo leuk voor de kindjes, en op die manier krijgen de mannen toch nog wat kleur in hun gebouw 😉

We hadden onlangs ook weer een speciaal gevalletje; een moeder met 7 jarige dochter kwamen helemaal uit het noordwesten van Zambia afgezakt naar Lusaka om haar helemaal in het nieuw te steken. Niet nieuwe kleren, maar het meisje was uit haar stoeltje gegroeid en kon inmiddels ook wel een standing frame gebruiken. Nu ze er toch was zijn er ook spalken aangemeten en gemaakt en toen kwam de moeder met een ander groot probleem; ze had zelf lichamelijke problemen door het rondsleuren van dochterlief.

Of we geen rolstoel hadden. Helaas zijn die hier duur en dus schaars. Ik besloot een oproepje op de Facebook pagina van Apters te zetten, niet geschoten is altijd mis….
En wonder boven wonder hadden we nog geen twee uur later een splinternieuwe rolstoel te pakken!! Er zijn toch nog veel goede mensen op deze wereld 🙂

Het feit dat het om een volwassen maat rolstoel ging mocht de pret niet drukken.
Echter vinden wij het wel belangrijk dat het kind zo ergonomisch mogelijk kan zitten. En het meisje zou verzuipen in deze rolstoel, wat haar zithouding niet ten goede komt.
Maar Apters zou Apters niet zijn als we ook daarop geen oplossing zouden vinden. We namen nogmaals maten op van het meisje en maakten een zitje voor in de rolstoel. Eigenlijk een stoel in een stoel, het ziet er wat raar uit misschien, maar hey! Het meisje zat er heerlijk in. Met de nodige spanbanden en chetenge (stof) om de leegtes wat op te vullen, zat ze zo vast als een huis. Mission accomplished!

En nu ben ik bezig aan de volgende uitdaging; met hulp van mijn lieve familie en vrienden heb ik wat geld bij elkaar gespaard voor het weeshuis waar ik een tijdje geleden op bezoek was. Ze kunnen namelijk best wat hulp gebruiken en de eerste aankopen heb ik dan ook al gedaan: veel tandpasta, tandenborstels, zeep en sokken. Heerlijk geshopt in de PEP (plaatselijke Zeeman) en de Chinese winkel. De eigenaar werd helemaal enthousiast en vulde mijn zakje met nog wat extraatjes. Helemaal leuk!!

Maar eigenlijk hebben ze ook dringend nieuwe matrasjes nodig. En waterdichte hoezen. En dus heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en een paar winkels benaderd. Als ik ze aan de gewone prijs moet kopen komen we namelijk niet zo ver, als je bedenkt dat ze momenteel 17 bedjes hebben…. Hopelijk komt er iets uit de bus en kan ik zoveel mogelijk matrasjes en hoezen verzamelen! En dan nog even naar de supermarkt, misschien hebben die nog wel wat lekkers liggen voor de kinderen wat ik voor een prijsje mag meenemen. Het is per slot van rekening bijna kerst….

To be continued!
Groetjes uit Lusaka xx