* samen met Marc, Andres en Nora *
Dat we niet op 1-2-3 uitgepakt zouden zijn met 7 koffers had ik wel verwacht. Maar na koffer 3 begon ik te beseffen dat niet het uitpakken zelf, maar het opbergen van de spullen het probleem was.
Nu alle 3 de slaapkamers in gebruik waren, was er geen opbergruimte meer over.
De kinderwagen doet overdag dienst als wieg, maar ook ’s avonds stond die in de woonkamer wegens plaatsgebrek elders. En dat zorgde dan weer voor plaatsgebrek in de woonkamer. En niet alleen de kinderwagen trouwens; ook het vismateriaal, handdoeken, voorraadjes van het een en ander. Na koffer 6 kwam dan ook het besef dat we uit ons dierbare huisje gegroeid waren….
Nu waren we al een tijdje verlekkerd op een huis in een andere compound, maar uiteindelijk deden we daar nooit wat mee omdat we niks te klagen hadden in Sugarland. Tot nu dus…. Toch maar eens een kijkje nemen en horen wat dat boeltje moest kosten. Beetje onderhandelen en 5 dagen later waren we verhuisd!
Ondanks dat het een flinke verbetering is, toch met gemengde gevoelens; we gaan Sugarland – en alles wat daarbij hoort – missen!!
Vijf dagen waarin die 7 koffers dus opnieuw ingepakt werden. Maar het bleef natuurlijk niet bij die 7 koffers; wat een spullen kun je verzamelen in twee jaar tijd!!!!
Gelukkig maken veel handen licht werk en dus waren we in een dag verhuisd.
Ons nieuwe huis ligt iets buiten de stad (vlakbij Andres zijn schooltje!), in een compound met nog 3 andere huizen. Huizen ja, geen huisjes: vier grote slaapkamers, een ruime woon/eetkamer en een balzaal van een keuken. Zelfs al zouden we hier nog twee jaar blijven wonen, ik denk niet dat we alle 24 keukenkastjes ooit gevuld krijgen 😉
Door de grote glazen deuren kan ik Andres altijd zien spelen in de tuin – er komt nog een hek rond het zwembad want laatstgenoemde denkt dat hij kan zwemmen terwijl ik weet dat dat niet zo is.
Ruimte dus! Ik voeg hem toe aan het rijtje met R-en. Van Rust en Regelmaat was er natuurlijk ook nog niet zoveel gekomen met al deze hectiek. Maar ondanks dat er nog 1 onuitgepakte koffer is en een waslijst aan boodschappen (denk aan strijkplank, kapstok, waterkoker, gordijnen enz), doet het nieuwe huis al wonderen.
Er zijn al wat meubels in de maak want er zijn nog wat gaten en hoeken op te vullen. Maar het heeft geen haast; de komende weken nemen we rustig de tijd om te settelen en het huis onze thuis te maken.
Nora vindt het gelukkig allemaal wel prima. Op tijd wat melk en knuffels en lekker veel slapen. Voorlopig toch, bij baby’s weet je het nooit 😉
Andres was het daarentegen niet helemaal eens met onze keuze om te verhuizen. Na al het heen en weer gereis en alle veranderingen van de laatste maanden wilde hij naar huis; naar Sugarland. En nu moet het mannetje dus alweer wennen aan een nieuwe thuis….
Bovendien is vandaag de eerste schooldag na de grote vakantie. Hij mag naar de “grote” klas nu, met – jawel – nieuwe kindjes en een nieuwe juf. Aiaiaiiii wat doen we hem toch aan denk ik soms…. Maar er zijn wat oude bekenden in het nieuwe klasje. En gelukkig is er Matteo, zijn beste vriend. Die gaat namelijk ook over naar de grote klas èn hij is sinds dit weekend onze buurjongen. Iets in mij zegt dat dit al deze nieuwe veranderingen een stuk makkelijker gaat maken 🙂
Groetjes uit Mbawemi’s Place – onze nieuwe thuis! Voor zolang het duurt….
xx
😘 Foar jim allegearre!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi huis! Ruimte in huis zorgt voor ruimte in he hoofd (zelf ter plekke verzonnen). En Matteo als buurjongen is vast heel handig. Geniet van elkaar en van het huis,
Dikke kus van Ali
LikeLike