Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Ons huis in Niamey
Het leuke aan verhuizen is dat er dus een nieuw huis is. Een leeg huis, waarmee je nog alle kanten op kunt. Welke spullen hebben we nodig? Wat zetten we waar? Stukje bij beetje kun je het je het gezellig en helemaal eigen maken.
Een nieuw huis dus. We begonnen de zoektocht vol goede moed; net aangekomen en meteen – hup – op huizenjacht.
Het begon ook meteen goed!! We zagen een heel leuk huis; fris en met ruime kamers. In gedachten was ik al aan het beslissen wie waar zou slapen en waar de bank moest staan.
Maar helaas; er was maar een piepkleine veranda, die uitzicht bood op de oprit: veel zand, stenen en beton. En wij willen toch een beetje groen, dus dit werd hem niet.
Vervolgens zagen we het ene huis na het andere, maar allemaal te klein, te groot, te lelijk, te oud, te ver, te vies, te duur…. Het bleek een hele beproeving. Wat we na de lange zoektocht weten is dat Nigerezen van motiefjes houden. En dan vooral op de vloer en op het plafond. Ik kan jullie dan ook met trots melden dat ons nieuwe stekje zowel een speciaal plafond heeft, als een zéér aanwezige vloer (die tot IN de kasten ligt)!
Maar goed. Een huis vinden betekent niet dat je direct kunt verhuizen. Het duurde nog anderhalve week voor beide partijen het contract hadden getekend (en dat lag niet aan Denys, die tekenden zelfs tweemaal) en ze begonnen aan de overeengekomen werken.
De keuken was nogal donker dus we zouden een extra raam krijgen. Samen markeerden we daarvoor een plek op de muur. Verder zou er een stukje opnieuw betegeld worden met witte tegels. Toen we poolshoogte kwamen nemen bleek het raam een meter naar rechts opgeschoven te zijn en konden we nog net een stokje steken voor het plakken van tegels met – alweer – een funky motiefje.
Meubels hadden we inmiddels al gevonden. Ook niet simpel, want weinig aanbod en dus duur. Voor een zeer matige kwaliteit.
We bezochten de aanwezige meubelwinkels verschillende keren en tekenden zelf een en ander uit voor een timmerman. Op een gegeven moment waren we er helemaal klaar mee. Zó klaar zelfs, dat toen er van de uitgekozen stoelen nog maar 6 exemplaren in de gewenste kleur beschikbaar waren, we beslisten dan maar 2 in een andere kleur erbij te kopen. Geeft vast een leuk effect, zeker bij de ook al zo bonte vloer. Hoopten we zomaar. We kochten ook een veel te duur bankstel. Niet omdat het zo mooi is maar omdat het de beste optie was tussen alle nog duurdere of te kleine bankstellen.
Reikhalzend keek ik uit naar de dag dat alles geleverd zou worden en we dus echt konden verhuizen. Eerst kwam de koelkast, zo’n grote met twee deuren. En een deuk.
Dat wil je niet als je veel geld betaalt voor een nieuwe koelkast, dus deze moest terug.
Prima, zeiden ze. Halen we deze op en brengen we later een nieuwe. Waarom niet de nieuwe brengen en de kapotte op diezelfde truck meenemen denk je dan? Geen idee. Maar goed, er kwam dus een andere. Met krassen. Krassen zijn beter dan een deuk, besloten we.
Toen er binnenin ook een van de plastic lades kapot was begonnen we weer te bellen. Dat dat niet kon en we een nieuwe lade wilden. Vonden zij blijkbaar niet nodig want wat er ook gebeurde, geen nieuwe lade. Marc is uiteindelijk zelf met het kapotte stuk naar de winkel gereden en heeft de lade verwisseld met die van het showmodel. Opgelost.
Wel heel jammer dat een niet nader te noemen persoon de lade kapotmaakte bij installatie. Ik ben nu eenmaal niet zo handig.
In de winkel kreeg Marc ook eindelijk een helder antwoord over de vertraagde levering van onze wasmachine: de wasmachine was toch niet van ons want verkocht aan iemand anders. En dus hebben we nu een grotere wasmachine met ingebouwde droger. Dat je denkt; handig, een droger. In Niger. Een van de droogste landen op deze planeet.
De meubelwinkels kwamen een paar dagen na afgesproken datum ook leveren. Helemaal blij, tot bleek dat zowel de vuilnisbakken, het bestek, de handdoeken en koffiemokken de verkeerde maat, kleur en/of motief hadden. En herinner je je dat te dure bankstel nog? Het leer is beschadigd tijdens het vervoer. De twee kleuren stoelen bleken ook twee modellen te zijn geworden. Onze 6 uitverkoren stoelen hadden een andere thuis gekregen, dus kregen we iets wat erop leek.
De matrassen van Andres (hij heeft een stapelbed!) zaten op een rol. Moet je 24 uur de tijd geven om vorm te krijgen. Maar zelfs 24 dagen was nog niet genoeg en dus nog maar eens terug naar de winkel. Blijkbaar hadden alle matrassen hetzelfde probleem, dus mochten we in de showroom de behoorlijkste matrassen uitzoeken en meenemen. Zucht.
Nora haar bedje dan. Mankeerde niets aan, het kan dan toch nog. Maar het paste niet door de deuropening van haar kamer. Ook niet na meermaals beuken en duwen….
Marc moest tussenbeide komen en zijn voorstel om het uit elkaar te schroeven werd morrend aanvaard. Het matrasje hadden we elders besteld, volgens afmetingen van dit bed (stond op de prijssticker en werd bevestigd in de winkel). Het matrasje paste alleen niet; was toch niet helemaal de afmeting die we hadden doorgegeven. Maar weet je, eigenlijk maakte dat niet uit. Want het bedje bleek ook niet de afmeting te hebben die erop stond, dus had het toch ook niet gepast..
En zo kan ik nog wel even doorgaan. We lieten een massief tafelblad maken, maar vroegen uitdrukkelijk om géén rode beits/lak te gebruiken. Drie keer raden welke kleur de blinkende lak heeft. Een kast op maat werd net iets groter dan gevraagd waardoor ons raam niet meer open kan en de televisie torent hoog boven de grond uit.
Maar ach. Het raam doe ik uiteindelijk toch niet open, te warm. Alles dicht en airco aan is de beste strategie. Gelukkig doet de generator het inmiddels.
Want eerst hadden we geen generator. Vervolgens hadden we er uiteindelijk 4 maar nog steeds geen stroom. De vierde bleek uiteindelijk wel een blijvertje en dus is dat probleem ook opgelost. Het wordt hier nog wel wat.
Zelfs de luchtvracht is terecht na een ware rondreis! In de vorige blog vertelde ik al dat deze van Lusaka eerst naar Johannesburg en Lagos gevlogen was. Toen we in een nieuwe update vernomen dat deze van Lagos verder gevlogen was naar Cotonou in Benin en vervolgens Lomé in Togo, zag ik het niet meer goedkomen. En toen stond hij opeens de volgende dag hier op de stoep! Raar maar waar….
En dus hebben we lekker onze eigen spulletjes uitgepakt de afgelopen dagen. Plankjes weer opgehangen en hier en daar een kussentje of andere decoratie. We hebben weer autostoeltjes en Nora kan eindelijk mee aan tafel zitten. Wijzelf zitten overigens nog steeds op de (half)ingepakte stoelen. We waren het niet eens met het andere (goedkopere) model en er bleken nog stoelen van het oorspronkelijk bestelde model in de andere vestiging van de winkel te staan. Dat die vestiging in Ouagadougou (Burkina Faso) is, was niet ons probleem. Ze mochten best eens een beetje moeite voor ons doen. Morgen worden ze geleverd, is er beloofd. Ik geloof er niets meer van.
Maar ik durf er inmiddels wel in te geloven dat het, uiteindelijk, goed komt.
We zijn er nog niet helemaal, dus wordt zeer waarschijnlijk nog vervolgd. Maar hierbij al wat foto’s van de huidige staat van ons stulpje!
Fijn weekend allemaal!! Wij gaan hier zondag alvast Andres zijn 4everjaardag vieren dus hebben er al zin in 🙂
Liefs uit Niamey
2 Comments on “Ons huis in Niamey”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Ongelooflijk, je moet wel geduld/uithoudingsvermogen hebben. Het blijft een ervaring, maar weer ‘n sappig leuk verhaal Elske.
LikeLike
Hallo daar in Anderland! Wat een verhalen. Vast niet altijd leuk en soms heel frustrerend, maar wat heb ik gelachen (en Henk ook). Ik was je blog even vergeten, maar zit er nu weer helemaal in. Wacht nu al met smart op de volgende. Wij vieren de verjaardag van Andres ook gewoon met een lekker glaasje wijn en een taartje denk ik! 4 jaar – ongelooflijk! Het huis ziet er leuk uit – en sorry ik begrijp dat je motief van de vloer druk vindt, maar ik vind het er geweldig uitzien,
LikeLike