Autoleed

Rumag is overal tegenwoordig; zwarte achtergrond met witte letters en overal.punten.tussen (waarom.eigenlijk?). Tshirts, mokken, kalenders en social media staan er vol mee. Stiekem verdenk ik vriendin B ervan het brein te zijn achter de teksten.
Soms herken ik mezelf erin (maar vaker dus vriendin B). Maar van de week kwam ik er eentje tegen die me gewoon op.het.lijf.geschreven.was. Ziehier:

Nu weet ik wel dat gekke geluidjes veelal een slecht voorteken zijn. Maar mijn RAV4 in Lusaka heeft altijd gepiept en gekraakt zonder grote gevolgen. Bovendien was ik na een avontuur bij het tankstation (de benzine die in mijn auto getankt werd gutste er met dezelfde snelheid weer uit) en nog een aantal andere lekken onder de motorkap, wel even klaar met het autoleed en deden mijn spieren nog pijn van de dagen zonder stuurbekrachtiging. En dus verzoende ik mij met het gefluit.

Alsof er een koppeltje verliefde grasparkieten in mijn handschoenenkastje zaten. Best gezellig eigenlijk. Want de radio harder is prima als ik alleen onderweg ben, maar met de kinderen is het ook zowat. Natuurlijk duurde het niet lang voor de accu leeg was, de stuurbekrachtiging weer uitviel en ik mijn uitrollende auto met mijn laatste krachten nog net de stoep op kon manoeuvreren.

Dat gevoel als je daar dan staat; niet bepaald leuk. Want je weet dat je planning van die ochtend/dag om zeep is, je wéér autoloos bent en dit alles je geld gaat kosten.
Terwijl ik aan het wachten was op hulp viel mijn oog op een bord met daarop “Global Auto”; het Toyotalogo stond er zelfs naast. Had ik toch wel pech gekregen voor de deur van een zaakje in auto-onderdelen zeker! Alleen jammer dat ze geen alternator-riem hadden, bleek later.

Gelukkig rolden we snel weer en zo kon ik dus toch nog boodschappen doen. Een dagje later dan gepland, maar wat maakt het uit zou je zeggen?
In dit geval best wel wat. Wat Frau Merkel (die Duitse) was die dag in het land. En samen met haar Nigerese vrienden moest zijn ook naar de supermarkt. Of toch dezelfde kant op. Ik was op de hoogte en had de Duitse vlaggen ook wel zien hangen. Overal soldaten ook. En eigenlijk weet je dan hoe laat het is; het gebeurt namelijk regelmatig dat meneer de president zich moet verplaatsen en dan wordt zijn hele route afgezet. En staat dus alles en iedereen stil tot de man gepasseerd is. Maar ja, de rijstwafels waren op dus dan rij je door.

Was ik bijna klaar met de boodschappen, kwamen ze me vragen om mijn auto te verzetten. Ik stond namelijk op een parkeerplaats aan de straatkant geparkeerd en dat mocht niet i.v.m. de stoet van de president?! Auto verzet en snel snel afgerekend (andersom mocht niet) zodat ik ze gelukkig nog net voor was. Dagdagelijkse en makkelijke bezigheden worden hier in Niamey soms net even iets ingewikkelder…. Maar ach, het houdt je bezig.

En nu ga ik me hiermee bezighouden! Deze is nog erger dan de president en Merkel samen 😉

 

Groetjes uit Niamey xx