Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Être malade
Dat het hier weer wat stiller is, komt omdat de beestjes (zie vorige blog: https://elskeinanderland.com/2019/09/20/beestjes/) ons toch maar niet met rust willen laten. Niet alleen kwam er een tweede kat bij, wat best gezellig is, maar Nora had een positieve malariatest met een bacteriële infectie er bovenop.
Een hoop gedoe met nog veel meer medicatie en hoge koorts. And it scared the hell out of me, om eerlijk te zijn.
De miserabele gezondheidszorg, in combinatie met de veelvuldig aanwezige malariamuggen, waren mijn grootste zorg toen we naar hier verhuisden. En dat is er niet bepaald beter op geworden de afgelopen week. Nu was de malariatest twijfelachtig, het kan best vals positief zijn geweest. Maar we besloten het zekere voor het onzekere te nemen en toch te behandelen. Momenteel lijken we deze hobbel ook weer genomen te hebben, al zijn beide kids inmiddels snotverkouden…. Ik kan best nóg een extra kat aan, maar de kinderen mogen nu toch echt eventjes gespaard blijven van meer beestjes.
Maar goed, er gebeurden gelukkig ook gewoon leuke en normale dingen hier. Zo ben ik eindelijk (jaja ik weet het….) begonnen met Franse les. Ik leerde iemand kennen die ook lessen wilde en samen vonden we 3 potentiële leraren. We besloten ze alle drie uit te testen tijdens een proefles en dan door te gaan met degene die ons het beste lag. Goede keuze, achteraf.
De eerste Professeur was een beetje te laat, hij kon het niet helemaal vinden. Maar uiteindelijk kwam hij aangefietst met de studieboeken onder zijn snelbinders. Het was een aandoenlijke, iets oudere man, die duidelijk heel wat jaren voor de klas achter de rug had. Een beetje schuchter was hij wel, met grote verlegen ogen en een zachte stem. Maar al snel vond hij zijn rol terug en begon te onderwijzen. Met een gebiedend “donc, écrire!” zetten wij pen op papier voor een lesje grammatica. Dat er 8 tijden waren, herinnerde hij ons. Ik onderstreepte de woorden 8 temps en noteerde dat 4 daarvan ‘simples’ en 4 ‘composés’ waren. Le professeur wierp een niet meer zo verlegen blik in mijn schrift en wees me op het ontbreken van de dubbele punt achter 8 temps en ik was dat laatste woordje vergeten bij de tweemaal 4 tijden. Als een brave leerling corrigeerde ik mijn “fouten” en voor mezelf besliste ik alvast dat dit hem toch niet zou worden.
Na hem volgde er een energieke onderwijzeres van pakweg mijn leeftijd. Een spraakwaterval met héél veel enthousiasme die me vanaf mijn eerste zin verbeterde en hamerde op de juiste tijd. Helemaal goed, heb ik nodig. Ik weet dat ik een beetje lui ben en voor het verleden altijd de passé composé gebruik, want die hoef je niet zo ingewikkeld te vervoegen. Maar daar moet dus verandering in komen en daar maakte ze duidelijk werk van. Wel maakte het dat ik iets te hard ging nadenken en de boel er steeds minder vlot uit kwam. Maar goed. Ze hielp me in de juiste richting en haar lach en aanpak zorgden ervoor dat de les in een oogwenk voorbij was, mij een beetje versuft achterlatend. Het was een leuke les geweest, en als ik een Franse les leuk vind, dan ben je toch goed bezig! De helft van wat er allemaal gezegd was, was me echter ontgaan. En mijn aantekeningen waren nog chaotischer dan het Parijse verkeer. Toch waren we enthousiast over de aanpak van bovenstaande Madame. De laatste professeur zou van goeden huize moeten komen om haar les te overtreffen.
Op de afgesproken dag en het afgesproken uur, kwam met vaste tred het prototype van een onderwijzer op ons afgewandeld; overhemd met een pen in het borstzakje, aktetas in de hand en wijze ogen achter zijn brillenglazen.
De eerste 15 minuten van de les spraken we over zijn aanpak, onze wensen en deden we een voorstel-rondje. De man sprak rustig en met een lage, ietwat doorrookte stem. Aangenaam om naar te luisteren en ik verstond zowaar 90 procent van wat hij zei! Hij liet me rustig in de verkeerde tijd palaveren. Uitspraak corrigeert hij direct, grammaticale missers pakt hij aan nadat ik uitgepraat ben. Een aangename aanpak en mijn aantekeningen waren een stuk gestructureerder. Hoewel ik ook heel erg te vinden was voor de kleurrijke en energieke Marie, hadden we met Monsieur Housseini een winnaar te pakken!
Dus nu zit ik drie keer per week in de schoolbanken. Al heb ik vanaf volgende week al vakantie wegens afwezigheid van mijn “klasgenoot” JIk merk nu al dat mijn Frans erop vooruit gaat. We zijn er nog láng niet, maar elke verbetering is er eentje. Dat het deze keer nut heeft om Frans te leren (dus niet om een voldoende te halen op een toets, maar om het leven hier aangenamer en makkelijker te maken), helpt alvast veel. Je suis motivé!!
Bonne journée à tous xx
3 Comments on “Être malade”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Elske,
Amai dat zijn inderdaad hardnekkige beestjes daar in Niger; ik hoop het samen met jouw dat het nu op dat vlak rustiger wordt want inderdaad ik kan geloven dat je bang was. Schitterend dat je nu motivée bent (als ik ook eens professeur mag spelen met e^^tre (ik weet nog altijd niet hoe ik dat kapje op die e moet krijgen;shift;controle alt…)
moet je het werkwoord aanpassen aan het geslacht en aangezien je vrouwelijk bent moet er een e bijkomen).
GENIET VAN DE LES het is niet voor een diploma hé
dada bibi
LikeLike
Misschien als ik ooit in Niger ga wonen, ga ik ook Frans leren. Of wil ik niet in Niger wonen omdat ze daar Frans spreken? Ik weet het niet en ik versta het niet. Maar jij kan het!
LikeLike
Succes met de beestjes.. hoop van harte dat verdere ziekte jullie bespaard blijft! En bonne fortuna met de Franse les!
LikeLike