Hoog bezoek

De leeuw doet een dutje, benen omhoog tegen de tralies en duidelijk uitgeteld. Maar als Anne dichterbij gaat staan om een foto te maken, vindt Andres het toch wel spannend.

We lopen snel verder, van een leeuw achter tralies wordt niemand gelukkig.
Links en rechts zien we nog wat dieren(leed), maar de hoofdreden van ons bezoek aan het nationale museum is natuurlijk het aanschouwen van de dinosaurus skeletten.

Andres staat al aan het hek, ongeduldig wachtend op beppe (oma) en Anne. Om ze “zijn” dinosaurussen te laten zien: “mooi he?”. Zeker, jongen. Want ook voor ons, volwassenen, spreekt het tot de verbeelding. Het museum met klederdracht blijkt gesloten en de dieren laten we verder voor wat ze zijn. Wel scoren we nog wat leuke souvenirs op de markt en ontstaat er een spontaan idee voor een lunch. Want ook “Le Pilier” behoort tot het verplichte lijstje van deze week. Andres wil laten zien waar hij graag pizza en witte pasta eet. Na de lunch fixten de drie mannen nog snel een lekke band, voor we weer naar huis konden gaan.

Mem en Anne zijn in Niamey, afgezakt uit het hoge noorden, en we nemen ze een week lang mee in ons dagelijkse leven. Ze gaan mee om boodschappen en zien onderweg de bedelaars en armoede op straat. Het gekke verkeer ook, met al zijn bijzondere en ongestructureerde weggebruikers. Verwonderen zich over de overladen auto’s en busjes, de zeulende ezels en kamelen en de naaimachines en koopwaar die op hoofden en schouders worden rondgedragen.
Andres vindt het fantastisch als mem of Anne meekomt om hem op te halen van school. Hij toont ze zijn klaslokaal, zijn juf en ze zien eindelijk schildpad Georges in het echt.

Alle stukjes huis op alle foto’s en filmpjes die we al stuurden vallen samen, de puzzel is compleet. Er wordt Bumba gekeken met Nora, gefietst met Andres. Zo gewoon maar toch ook zo bijzonder. Omdat het nu even kan.

We brengen een bezoekje aan de werf van Denys, en worden vakkundig rondgeleid door de “chef de chantier” himself. Het waterzuiveringsstation waar de afgelopen 2 jaar hard aan gewerkt is, is bijna klaar. Het water wordt uit de rivier gepompt en in verschillende stappen gefilterd en gereinigd tot drinkwater. En daar komt heel wat bij kijken, weten we inmiddels!

Er wordt ook genoten van het weer; terwijl Europa zich klaarmaakt voor storm Ciara, is het hier smeren (of niet….) tegen zonnebrand en wordt er een voorzichtige plons in ons zwembad gemaakt. Het water is nog aan de koude kant, maar zal in de komende weken in snel tempo opwarmen. Dit is Niamey op haar best; geen verschroeiende temperaturen en geen airco nodig.

Natuurlijk hangen we ook verschrikkelijk de toerist uit. We rijden naar Kouré, waar we na wat speurwerk van “le bonnet blanc” oog in oog staan met vier West Afrikaanse giraffes.

Het is bijzonder om ze zo dicht en te voet te kunnen benaderen. Mooi ook om het dagelijkse leven buiten de stad te zien; we zien dorpjes, vrouwen die eten bereiden of hout verzamelen, kinderen op een ossenkar, mannen die werken op “het veld”. Alles is stoffig en droog, en zo anders dan we gewend zijn.

Samen met vrienden, die ook de ouders op visite hebben, gaan we picknicken bij Kanazi. Met een paar tassen vol eten en drinken nemen we plaats aan tafel. We zitten in de schaduw onder de bomen aan de rand van de rivier. Er is een barbecue en een schommel voor de kindjes. We gaan met een pirogue (prauw) het water op en zien twee nijlpaarden. Het is heerlijk vertoeven, voor zulke middagen hebben ze de woorden ‘gezellig’ en ‘genieten’ uitgevonden.

Op een van de laatste middagen in Niamey, rijden we naar het Grand Hotel. Het hotel heeft door de jaren heen veel van zijn grandeur verloren, maar het terras met uitzicht op de Niger is onevenaarbaar. Andres speelt met een meisje in het speeltuintje, terwijl ik met Anne en mem proost op hun bezoek. De zon zakt, er vliegen honderden vleermuizen over het terras naar hun nachtelijke verblijf en net voor de duisternis intreedt krijgt de wereld een gouden gloed. De auto’s op de brug iets verderop veranderen langzaamaan in lichtjes.

Momentjes om in te kaderen, net als de foto’s!

Liefs uit Niamey x