Ik was slechts boodschapper, veel kon er niet misgaan.
Bij hun vertrek overhandigde Cilia me enkele babyspullen, bedoeld voor een vriendin. Ik zou die spullen bij hen droppen, aangezien Nora daar elke dinsdag naar de playgroup gaat.
In afwachting tot het zover was, stonden de spullen opgestapeld hier op de veranda.

Afgelopen dinsdag was het dan zo ver; om 11 uur smijt ik het boeltje in de auto en vertrek. Omdat ik ook nog even wil tanken voor ik Andres straks ga halen, sjees ik door het losse zand en de putten. Het is nogal een slechte weg, maar als ik alleen in de auto zit is dat nog wel vermakelijk.

Ter plaatse aangekomen is het even prutsen om de poort open te krijgen, zo met mijn handen vol. Maar eenmaal binnen komt de nounou met uitgestoken armen op me afgelopen. Op het moment dat ik haar de boel overhandig, hoor ik een miauw tussen ons in. Geschrokken kijken we elkaar aan, en eens ik zeker ben dat ze de stapel goed vast heeft ga ik op zoek; potje, check. Badje, check. Maxicosi…. Shit, wat doet onze kat in die maxicosi?! Twee ogen staren me aan. Ik voel een lichte paniek opkomen en vertel de mevrouw dat het boeltje terug in de kofferbak moet, en snel.

Terwijl ik de deur opendoe verschuift het badje. De poetsvrouw roept “elle a accouché”!! Zonder te weten wat het betekent, weet ik wat het betekent. Voordat ik de volgende vlaag van paniek kan voelen, springt de kat uit de auto. Een klein, nat, plakkerig katje ploft voor mijn voeten in het mulle zand. Tiger is nergens te bekennen. Paniekniveau 200. Op een schaal van 100. Al “Tiger” en “poes” roepend, leg ik het poesje in de maxicosi naast een grijs exemplaartje. Alhoewel ik niet verwacht dat deze twee ook maar ergens naartoe zouden kunnen kruipen, doe ik de kofferbak dicht alvorens ik op handen en knieën de rij geparkeerde auto’s langsga.

Binnen no time staat er een groepje guards en toevallige voorbijgangers rond me. Het is nogal een zicht natuurlijk, zo’n blanke op handen en knieën in het zand. Er klinkt overal “poes poes” en al snel is ze gelokaliseerd. Een heldhaftige guard trekt haar van onder een auto en overhandigt haar aan mij.

Ik weet niet hoe snel ik haar in de maxicosi moet zetten, bij haar kroost. Met billendoekjes van Nora maak ik me zo goed als mogelijk schoon alvorens we naar huis vertrekken.
Ik rijd in tweede versnelling en ontwijk in de mate van mogelijkheid putten en bulten.
Thuis zet ik de maxicosi in de schaduw voor ik me haast naar Andres zijn school. Net op tijd.

Vier uren later. Ik kom thuis van de winkel en werp een blik in de geïmproviseerde kattenmand. Vijf stuks zijn het geworden, inmiddels schoongelikt door moederpoes en helemaal opgedroogd. Ze hebben allemaal een andere kleur en drinken gulzig. En Tiger, die slaapt. Het was een drukke dag voor haar. Ik geef haar maar weer wat extra brokjes, en ’s avonds neem ik zelf een wijntje. Hebben we wel verdiend.

One Comment on “”

1. Pingback: Niet iedereen is even slim – Elske in Anderland

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (vereist) (Adres wordt niet getoond)

Naam (vereist)

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe reacties.

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe berichten.

Δ