Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
ZOMER 2020
Zomer 2020. Hoe anders dan gedacht….
Op 6 april 2020 zat ik met twee kinderen in het vliegtuig naar Europa. In Niger waren de scholen al enkele weken dicht, alsook de grenzen en de luchthaven. En terwijl hier langzaamaan de eerste officiële berichtgeving binnenkwam over Covid-19 besmettingen, was er zich in België en Nederland een horrorscenario aan het afspelen.
Ik wilde niet wachten op het moment dat Niger de rest van de wereld achterna zou gaan, en dus vertrokken we.
De werf was voorlopig nog open, en dus bleef Marc nog wat doorwerken. Wat we toen nog niet wisten, was dat het luchtruim pas in augustus weer open zou gaan. Dat we dus alle drie onze verjaardagen zonder Marc zouden vieren, en we in totaal 4 maand van elkaar gescheiden zouden blijven….
En dat was niet altijd makkelijk. De quarantaine zijn we (een soort van) ongeschonden doorgekomen, mede door de aanschaf van een trampoline. Zo konden we toch wat energie kwijt. Toen we weer naar buiten mochten, gingen we aan de wandel. De wereld werd weer een stukje groter; een kilometer of drie rondom ons huis om precies te zijn. Want als je dan ook nog terug moet wandelen zit je al op 6km en veel verder is voor de jonge beentjes nog wat te veel gevraagd. Drie maanden lang was dat ons leven.
Gelukkig hoef ik niet te werken, maar eerlijk? Soms had ik niet liever gewild. Maar dan denk ik maar weer aan al die andere mensen. Die tegenover het Corona-monster staan. Of die wel moeten werken, thuiswerken waarschijnlijk, mèt hun kinderen. Petje af.
En aan al die moeders (en vaders) die, ook zonder dat de wereld op zijn kop staat, een 1-oudergezin draaiende houden. Kan ik nog veel van leren.
Na een turbulente eerste maand, waarin onder andere het oud papier in brand werd gestoken, onze achtergevel (en de nodige andere plekken in en rond huis) met een spuitbus verf bewerkt werden en Nora de inhoud van de voorraadkasten erdoor draaide door bloem met stroop en macaroni in de rondte te strooien en smeren. Oh en als je wasmachine storing geeft, check dan eerst even of je kind het kraantje van de watertoevoer niet dichtgedraaid heeft. Idem voor boiler en gaskraantje….
Na veel onmacht en frustratie. Na veel boosheid en verdriet. En nadat ik me minstens honderd keer radeloos had afgevraagd wat ik fout deed…. Vonden we ons ritme.
We stopten met het nazwaaien van overvliegende vliegtuigen, in de hoop dat papa erin zou zitten. De keren dat ik een huilend jongetje tegen een foto hoorde praten, namen af. Er waren zeker nog driftbuien, huilpartijen en andere uitingen van ongenoegen. Maar we berustten erin.
Toen de grens tussen België en Nederland weer openging (wij wonen OP de grens, dus voor ons was dat vrij zichtbaar en confronterend), konden we een auto lenen en een weekendje vakantie vieren in Nederland. De kinderen speelden zich een slag in de rondte met neefjes en nicht, en ik had eindelijk weer eens 3 dagen continue volwassen aanspraak. En geen kind aan de kinderen. Heerlijk. 
Toen we na dat weekend de auto konden blijven gebruiken, ging er een wereld voor ons open. We profiteerden ervan en gingen pootjebaden in de Schelde, brachten een bezoekje aan familie die in Zeeland op een camping zat, verdwaalden in een maïsdoolhof, gingen besjes plukken… Vakantie in eigen land, helemaal zo slecht nog niet! 
Natuurlijk is dat alles nóg leuker als Marc erbij is. En dus waren we heel blij toen hij 9 augustus ein-de-lijk op de stoep stond. Dat betekende wel een tweede quarantaine, maar hey, we hadden wat in te halen samen! Daarna genoten we zo Corona-proof mogelijk van het weerzien met familie en vrienden.
En toen brak de dag aan waarop we allemaal samen terugvlogen naar Niamey!
Daarover later meer, liefs uit Niamey xx
2 Comments on “ZOMER 2020”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Wat een verhaal, gelukkig kwam alles weer op zijn pootjes terecht.Ik ben benieuwd hoe de situatie nu in Niamey is.Leuk om zo nu en dan wat te lezen over de avonturen.Dank!
LikeLike
Er komt snel een vervolg, bedankt voor je reactie!
LikeLike