Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
De kleine toeareg
Ik schat dat hij zo’n 1.60m lang is. Zijn lange groene djellaba met stiksels op de bies hangt tot net boven zijn versleten lederen slippers. Grote witte ogen onder zijn paarse tulband.
“Mon amie” roept hij al van ver, terwijl hij naar me toe komt gesneld aan de schoolpoort. Zijn handen vol doosjes, die hij aan de man probeert te brengen.
Als de school begonnen is, verkast hij naar de supermarkten. Ikzelf doe dan ook vaak boodschappen dus is het een aangenaam weerzien. Dan zien we elkaar soms nog eens bij het ophalen van Andres en tel daarbij op de keren dat ik in mijn auto door een willekeurige straat rijd en hij opeens in mijn gezichtsveld verschijnt. De beste man is werkelijk overal.
Ik ontmoette hem voor het eerst bij een restaurant. We gingen daar regelmatig lunchen en hoe hij het deed weet ik niet, maar zodra ik mijn auto geparkeerd had en aan de handrem trok stond hij opeens, als een soort fata morgana, aan mijn raampje. Keer op keer. Alsof hij uit de boom was komen vallen.
Gisteren haalde ik Nora op van school en ja hoor; daar was mijn kleine Toeareg-vriend. Hij vroeg verbaasd of ik veranderd was van school, ik vroeg verbaasd of hij me volgde. Met een grote glimlach zei hij “bien sûr” want hij had nog iets moois voor me. Ik vertelde dat ik twee kinderen had en hij het dus morgen bij de andere school gewoon opnieuw kon proberen.
Want of we elkaar nu 10 of 30 keer in de week zien; hij laat geen kans onbenut om me te proberen overtuigen om iets te kopen. Dat dat, zeker gezien de frequentie van zijn pogingen, averechts werkt bij mij lijkt hij niet te snappen. Ik houd het bij smalltalk en een grapje. Gelukkig kan hij daar, ondanks de frequentie, nog steeds om lachen.
Maar ik snap het natuurlijk ook wel. Als je moet leven van de verkoop van doosjes op straat. Aan mensen die er zo’n beetje mee doodgegooid worden op elke straathoek….
Normaal gesproken is deze tijd van het jaar big business; mensen zoeken cadeautjes voor de feestdagen. Velen keren terug naar Europa of Amerika om kerst met de familie te vieren, en nemen een koffer vol leuks uit Niger mee voor het thuisfront.
Twee weken geleden ontving ik een uitnodiging voor de jaarlijkse kerstmarkt op Andres zijn school. Die is open voor alle publiek, dus vorig jaar waren we er ook bij. Ondanks dat de kerstsfeer een beetje ontbrak, was het heel geslaagd. Goed gekocht ook, want ja die koffers moesten vol 😉
Leuk idee dus, maar of het momenteel verstandig is? Iedereen snapt inmiddels toch dat het Corona-gewijs niet heel handig zou zijn…. Want er zijn dan wel zeer weinig bevestigde besmettingen hier in Niamey, maar 1 persoon die het beestje meeneemt naar zo’n kerstmarkt kan daar héél snel verandering in brengen. En dat willen we nu net niet!
Bovendien speelt er hier jammer genoeg toch ook wel een en ander op gebied van veiligheid. Al jaren is het onrustig en worden er coups gepleegd, soms mensen ontvoerd… Veelal in de grensgebieden en buiten de stad, maar afgelopen zomer gebeurde er een aanval gericht op expats. Zes jonge Franse collega’s gingen na alweer een drukke werkweek in Niamey nietsvermoedend naar Kouré, om de daar in het wild levende giraffes te bewonderen. Een uitstap die elke expat hier in Niamey al minstens één keer heeft gemaakt. Vorig jaar namen wij vrienden en familie meermaals mee naar daar.
Maar deze zes mensen lieten daar, in het mooie Kouré, het leven. Samen met hun chauffeur en hun gids. Door een paar gekken op motors met geweren.
Ook in Europa is er weer van alles gaande; recente aanslagen in Wenen en Nice en natuurlijk de onthoofde leraar in Frankrijk. Dit alles maakt dat er aangeraden wordt bepaalde plaatsen en grote bijeenkomsten te mijden. De beveiliging op de (Franse) scholen in Niamey werd aangescherpt.
De nieuwe mail die een paar dagen na de uitnodiging volgde, was dan ook niet echt verrassend: kerstmarkt geannuleerd ‘wegens sanitaire- en veiligheidsredenen’. Geen kerstmarkt dit jaar dus. Minder mensen ook die terugkeren naar de familie om de feestdagen te vieren; minder cadeautjes nodig. Geen extra inkomen; een ramp voor de lokale ambachtslieden en handelaren.
Onze Sinterklaascadeaus komen uit de westerse wereld, maar voor kerst zullen we lokaal shoppen. En als ik voor Andres nu eens een mooi fossiel ofzo vind, dan mag de kleine Touareg daar een mooi doosje omheen maken.
Nog meer lokale kunst 
Ik heb niet veel met Kuifje, maar kijk dan hoe cool! 
Andres met zijn creatie 
Ook een heel kunstzinnig typje 
Andres zijn schatten 
Andres zijn schatkist, gekocht bij mijn vriend 
Jammer maar het is even niet anders….
Elske in Anderland 
Recente reacties