Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Gisteren bracht Andres een boek en een briefje mee van school.
Het boek was de eerste van acht; we sloten een abonnement af waarbij hij maandelijks een nieuw (voor)leesboek krijgt via school. Handig om onze voorraad Franse boeken (momenteel vrijwel onbestaande) een beetje aan te spekken.
Hij wilde natuurlijk direct voorgelezen worden en gelukkig bleek dit een leuk prentenboek zonder al te veel poespas. Want van de schoolbibliotheek komt er ook wekelijks een boek mee naar huis, en dat is soms toch wel een beetje zweten. Tegenwoordig lees ik het al een keertje zelf, voordat ik het ga voorlezen. Zo heb ik de kans om woorden of uitdrukkingen even te Googlen en gaat het voorlezen voor Andres een stuk vlotter 😉
Het briefje is kort en bondig, daarvoor heb ik geen google nodig: de schoolfotograaf kwam afgelopen dinsdag om klassenfoto’s te maken. Alle foto’s zijn mislukt en dus komt hij vrijdag nog een keer. De beste man heeft vast betere dagen gekend.
Ikzelf had daarentegen veel geluk, afgelopen week. Ik reed namelijk door het rode stoplicht. En dat mag natuurlijk niet, behalve als de politie het verkeer regelt. Dat was deze keer niet het geval, maar beide richtingen bleven stug doorrijden dus ik ging mee in de stroom. De 4 auto’s voor mij en minstens net zoveel achter mij, deden dat zonder gevolg. Maar ik? Ik werd tegengehouden door meneer agent.
Dat ik door rood reed, en dat dat niet mocht. Ik zei dat ik dat wist maar dat ik toch niet zomaar kon stoppen? Dat hij toch ook wel wist dat iedereen zou toeteren of alsnog om mij heen zou rijden. En ik vroeg waarom de auto’s voor en achter mij niet werden tegengehouden? Alles met een glimlach uiteraard, en na eerst uitgebreid geïnformeerd te hebben hoe het met de beste man was, en met zijn familie en gezondheid enzo. En of het niet te warm was en of hij geen last had van het stof.
Hij had niet echt een antwoord op mijn vraag waarom juist ik moest stoppen, maar mijn autopapieren waren in orde. En toen mocht ik gewoon doorrijden! Zonder boete! Een doorbraak!
Na een jaar van bijna wekelijkse problemen met de politie (klinkt bijna alsof ik een crimineel ben, is niet zo hoor), heb ik momenteel wekelijkse praatjes. Er zijn er al een paar die me inmiddels “kennen” en zelfs niet meer altijd de papieren hoeven te zien. Waarom ik dan toch nog moet stoppen weet ik eigenlijk niet. Maar het is wel een soort van gezellig. En een stuk goedkoper.
Een ander leuk vermaak onderweg was een aapje dat zomaar uit een boom sprong en de weg overstak. Aapjes zie je hier eigenlijk nooit en dus maakte het het wachten voor het stoplicht (zie je wel: meestal stop ik gewoon!) een stuk aangenamer.
Net zoals onze eigen aapjes heel vermakelijk kunnen zijn. Zo plakten ze de kat vol met muggenwerende stickers. De kat vond het prima, overigens. Ze was aan het eten. En dan is er heel weinig dat haar uit haar hum kan brengen. Daarom past ze zo goed bij ons.
Toch moet ik haar binnenkort pijn doen. Ze heeft namelijk nogal een reputatie onder de katers hier in de buurt, en blijft zich voortplanten. Van haar eerste nestje hebben twee katten het overleefd. Die zijn hier ook blijven wonen. Deze keer wierp ze maar liefst 6 kittens, die er niet echt uitzien alsof ze nog van plan zijn om dood te gaan. En dus hebben wij momenteel veel te veel katten. Hopelijk vinden we voor een aantal een adoptiegezin.
Maar ondertussen moeten we er ook echt voor gaan zorgen dat Tiger gesteriliseerd wordt. Vind ik sowieso een beetje zielig, dat ze gaan prikken en snijden enzo. Maar hier in Niger gebeurt dat blijkbaar ook gewoon op je eigen keukentafel. Of bijzettafel, maar net wat je wilt. En dat houdt me een beetje tegen, eerlijk gezegd. Ik wil daar helemaal niet bij zijn. En dan zien hoe ze ontwaakt en pijn heeft of dronken is van de narcose. Of wacht, ze doen toch wel iets van narcose ofzo? Help. Wish me luck. Ik ga ze nu eten geven en aaien. Dat kan ik wel goed.
3 Comments on “”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Na heel veel werken op een niet-werkdag, zag ik dat je een bericht had geplaatst. Heerlijk! Wat een vermaak. Je hebt mijn dag weer een stuk vrolijker gemaakt. Met een dikke kus uit een zonnig (jawel) Almer.
________________________________
LikeLike
Heel leuk verhaal Elske
LikeLike
Wer leuk Elske.
Sterkte bij de sterilisatie, want sa folle poeskes is ek net handig!
LikeLike