Kerst in niamey

Het blijft toch nog steeds een beetje raar: kerst in de zon. Maar vroeger op vakantie, voorheen in Zambia… Met de vele toeristen (en het veelal overheersend Christelijk geloof) zag je overal kerstmannen, kerstbomen, kerstballen en kerststallen. 

Hier zijn ze vooral heel fanatiek met verlichting, en lievelingsrestaurant Côté Jardin spant de kroon. Met lichtjes in alle kleuren van de regenboog, kerstmannen en muziek. Alleen mensen met aanleg voor epilepsie kunnen het restaurant best mijden in deze tijden. Ik zie een uur na thuiskomst nog steeds lichtjes flikkeren. 

• 

De wapperende vlagjes die momenteel doorheen heel Niamey hangen doen het feestgevoel goed, al zijn ze eigenlijk bedoeld voor de verkiezingscampagne en hebben ze helemaal niets met kerst te maken. 
Een aantal winkelgevels zijn verlicht en bij de Marina staat zelfs het hele jaar “joyeuse fête” op de gevel. Maar slechts een aantal weken per jaar mogen de lichtjes aan, en dat is nu. Binnenin de winkels zie je nog meer kerstpret; van wat slingers en ballen tot kerstchocolade. Het aanbod is niet ruim, maar het is er toch maar. Alleen meubelwinkel Orca heeft een vrij spectaculair aanbod, waarbij ik me afvraag wat er in godsnaam allemaal in die schappen ligt als het geen kerst is.

• 

• 

Wij blijven dit jaar hier met de feestdagen. En dat, in combinatie met het feit dat de kinderen nog nooit een eigen kerstboom of enige andere kersttraditie hadden meegemaakt (buiten de gezellige familie-etentjes die nu verboden zijn), was aanleiding tot een shopping trip. 
Ik vond lichtjes van Chinese makelij; foto van zacht wit licht op de verpakking maar flikkerend blauw, geel, groen en rood bij thuiskomst. Zodra de stekker in het stopcontact zit moet je er vanaf blijven, want sommige draadjes zijn kapot en echt lekker voelt zo’n schok niet, weet ik inmiddels. We knutselden kerstboompjes en maakten een boom van foto’s op de muur. Een slinger hier en daar en ik vond zelfs mutsjes op maat van de dames en heer die gezellig bij ons doorheen het huis staan. 

Maar ondanks dat alles, was er van een echte kerstsfeer geen sprake. Er miste iets. Dus toog ik voor een tweede keer naar de Orca, en het ondenkbare gebeurde…. Nooit in mijn leven zou ik dat doen, had ik altijd gezworen. En toch staat er nu een plastic kerstboom in onze woonkamer. Maar het besef dat we de komende jaren waarschijnlijk niet in de mogelijkheid gaan zijn om een echte boom te kopen, en de kinderen door mijn afkeer dus nooit een boom zouden optuigen, dreef me tot deze aankoop. 

Het werd een van de grotere bomen, zonder daarin te overdrijven (de portemonnee kan dat niet aan, het huis schreeuwt er echter om). Ik koos voor een groene, lijkend op een spar. En dat is blijkbaar niet vanzelfsprekend als je het assortiment bekijkt; felle kleuren, spikkels, gouden dennenappels…. In combinatie met de prijskaartjes maakte het me enigszins angstig. Snel weer weg. Maar niet voor ik nog een zootje ballen en zacht witte lichtjes in mijn mandje gooide. 
En zo versierden we dit jaar voor het eerst samen een kerstboom. Elke avond mag Andres de lichtjes aan doen en op een goede dag lag er zelfs een cadeautje en een chocolade kerstman onder de boom. We zijn wat laat op gang gekomen, maar tradities zijn bij deze in de maak! 

Op 24 december verhuisde de boom eventjes naar de veranda, alwaar we met vrienden kerstavond vierden. Er was van alles lekkers en gourmet en de nodige drank. Dankzij Jeroen Meus had ik 46 kaaskroketten gemaakt voor 6 volwassenen en 2 kinderen (die overigens al vroeg aten en in bed lagen tegen de tijd dat het feest echt losbarstte). Onder de vrienden bevinden zich grote muziekkenners, waartoe ik niet behoor (ik kan wel héél veel liedjes mee neuriën! Maar daar win je geen quiz mee, blijkbaar). De Franse vriendin maakte een Fries kerstkaartje voor me en Captain America kwam nog langs op een slede die werd voortgetrokken door flesjes bier. Het werd vrij laat. Zo laat zelfs dat ik twee uur later met de kinderen aan de ontbijttafel zat. Ikzelf sloeg het ontbijt een keertje over die dag. De korte nacht mocht de pret niet drukken; we hadden een andere kerst dit jaar, maar dankzij de vrienden werd het er alsnog eentje om niet te vergeten!

En nu, in de dagen tussen kerst en oud en nieuw, is dus die presidentsverkiezing. Vooralsnog is het rustig, ik ben benieuwd of dat zo blijft eens de resultaten binnendruppelen. En ook naar de uitkomst natuurlijk.
Maar we zijn vooral aan het aftellen naar oudejaarsdag. Eens kijken wat dat brengt.
Wij zijn alvast helemaal klaar voor 2021!!