Alles komt goed, toch?

Ik zit op een groen, ijzeren bankje. Hoofd tussen mijn knieën wegens bankje van kinderformaat. Het is sportdag bij Andres op school en ik heb de eer om te assisteren. Wat ik precies moet doen is nog een verrassing: de kinderen zitten in de klas en wij dus buiten. Met mij nog twee moeders, weinig spraakzaam vooralsnog. Voor ons op het plein staan al allerlei attributen, klaarzetten is duidelijk al gebeurd. De sportdag begint om half 10 maar de instructies waren duidelijk; we werden geacht hier om 8.20 te zijn. 

Ondanks dat het bijna 9 uur is en het een vrij oncomfortabel bankje is, zit ik hier wel goed. Ik lag vrij laat, en dat komt zo. Ik ben zodanig geïnfiltreerd in de Belgische gemeenschap, dat ik sinds kort lid ben van de “Amicale Belge”. Wat heel chique klinkt, maar eigenlijk gewoon een losgeslagen bende is die graag een feestje viert. Meerdere keren per jaar is er dan ook een Belgische middag/avond; stoofvlees friet, karaoke met croques (tosti’s), Halloween of Sinterklaas. Soms tot in de vroege uurtjes, soms overdag voor het hele gezin. Altijd met veel eten en drinken, dat is zo’n beetje de rode draad. 

Ik had vorige week mijn eerste vergadering en gisteren de tweede. Onder het mom van een vergadering kwam er 14 man sterk (partners worden gedoogd en zijn in sommige gevallen onmisbaar voor de organisatie) frietjes eten. Gelukkig had ik hulp van Marc en Jan want er gingen wel wat aardappelen doorheen. Maar er was genoeg voor iedereen. Het bier wat ik, nochtans talrijk, had ingekocht bleek niet genoeg. Maar gelukkig had zo’n beetje iedereen een fles wijn mee en was er een cocktail die goedgekeurd moest worden voor de “petanque d’amour” van zondag aanstaande. 

Met die cocktail komt het goed en het eten is ook al besteld. Er zijn dik 70 volwassenen ingeschreven en iets meer dan 20 kinderen. Hoe de petanque zelf precies gaat verlopen is mij voorlopig nog een raadsel, maar ik denk zomaar dat het gezellig gaat worden. 

Maar goed, terug naar die sportdag. Ik belandde uiteindelijk bij spelletje 7: lancer loin (ver gooien). De bedoeling was om de ballen vanuit de ene hoepel in de andere te gooien. Er waren 8 hoepels, want zo bleek, er zaten 16 kinderen in een team. Dus ze mochten in tweetallen om de beurt twee ballen gooien. Als alle 8 ballen op waren, bij alle 8 de teams, mochten ze de ballen weer ophalen en opnieuw beginnen. Maar blijkbaar is dat nog best ingewikkeld allemaal. Om de beurt leek niet begrepen te worden en de kinderen waren iets te enthousiast om de ballen weer op te halen, hoezo wachten tot de buren ook klaar zijn? 
Acht teams kwamen er in totaal voorbij. Dat zijn 128 kinderen met 64 ballen. Na het derde team zag ik ze vliegen (zowel de ballen als de kinderen). Maar het liep goed af, zonder gewonden. 

Nu kunnen we aftellen naar het weekend, en dat belooft weer een prettige bedoening te worden. Wat ik echter nóg prettiger zou vinden, is dat het paspoort van Andres op tijd in Niamey is voor ons vertrek donderdag nacht. Het is klaar, maar geraakte niet meer op tijd hier met het reguliere transport tussen de ambassades. Dus werd DHL ingeschakeld, en moesten we dus weer geld overschrijven naar Burkina Faso. Jammer genoeg had Zamani Cash problemen met de transfers tussen Niger en Burkina Faso en bleek Western Union geen bereik te hebben. En zo verlies je tijd die er eigenlijk niet is. Inmiddels hebben ze het geld echter ontvangen en ligt het paspoort al twee dagen bij DHL. Gisteren verscheen er een “estimated arrival date” in de tracking app: dinsdag voor het einde van de dag zou het hier moeten zijn. Duimen jullie voor ons? Of brand misschien een kaarsje. Want ja: “estimated” en Afrika…. Ik ben pas gerust als ik het in mijn handen heb!

One Comment on “Alles komt goed, toch?

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: