Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Zo heet als soep
Ik vervloek mijn spijkerbroek en veeg nog wat zweet van mijn voorhoofd. En dan moet ik zo ook nog dat mondmasker op. Eens ik de parkeerplaats van school opwandel is het gedaan met de schaduw en dus loop ik in rechte lijn naar de schoolpoort. Daar staan een aantal bomen en een overkapping. Anderhalve meter afstand halen we niet hier, iedereen wil uit die brandende zon.
Ondanks schaduw sta ik (en velen rond mij) te zweten als een otter. De middagtemperatuur is de afgelopen week niet meer onder de 40 graden gezakt en the “best” is yet to come….
De schoolpoort opent op vaste tijden, dus we moeten braaf wachten tot iemand die opendoet en we naar binnen kunnen. Zodra de “klik” van het slot weerklinkt komt iedereen in beweging. Ik ben bij de gelukkigen, want sinds een aantal weken zijn de heren (vaders, chauffeurs…) ineens súper galant en laten ze alle vrouwen voorgaan. Geen idee wat en waarom, nooit eerder gezien, maar ik profiteer ervan en begroet de meneer met de thermometer. Achter hem in de hoek staan er een stuk of 4 moeders met verontwaardigde uitdrukking op het gezicht.
Ik hoor een piepje en loop door naar het pompje met alcoholgel. Er klinkt protest uit de hoek achter me; de dames willen opnieuw getemperatuurd worden. De voorhoofdthermometer is bij de hoge buitentemperatuur namelijk regelmatig van slag en de vrouwen blijken na een tweede meting inderdaad plotsklap koortsvrij te zijn. Nadat de mevrouw met metaaldetector heeft geconstateerd dat ik geen messen of andere ijzerwaar op zak heb, loop ik van schaduw naar schaduw richting Andres zijn klas.
Hij is naar de schoolbibliotheek geweest vanmiddag, en vertelt over het verhaal dat werd voorgelezen. Al pratend naderen we mijn zwarte RAV4, geparkeerd in volle zon. Zodra we zitten gooien we alle ramen open, want buiten is het dik 40 graden maar binnen moeten we oppassen dat we ons niet branden aan het ijzer van de gordels of het stuur. De raampjes gaan al snel weer dicht, wegens toch wel warme luchtstroom en bedelende handen die we liever buiten houden. De airco gaat op maximum. Moet ook wel, want mijn airco heeft nog maar twee standen: uit en volle gas. Maar ook als alles daartussen nog zou werken, zou maximum mijn keuze zijn. Niet dat dat genoeg doet om te stoppen met zweten, helaas. Maar het is beter dan niets.
Nu kun je je misschien voorstellen dat bij deze temperaturen, koken ook wel eens een zweterige bedoening zou kunnen zijn. Het kookvuur en de oven gooien nog een flink aantal graden boven op de reeds hoge temperatuur in de keuken; de enige ruimte in huis zonder airco.
De plafondventilator heeft een beperkt bereik en dus had Marc het geniale idee om een extra ventilator te kopen. En ondanks dat het is alsof je voor een grote haarföhn staat met die warme lucht, vraag ik me af waarom we dit niet eerder deden.
Alleen nog een beetje opletten met kruiden. Of met broodkruimels, verpakkingen en keukenrol. Er vliegt regelmatig iets door de lucht. Al dan niet in de pan waarvoor het bestemd was.
En als de ventilator iets te veel naar links afgesteld staat, blaast hij het vuur uit. Maar dat zijn futiliteiten in het geval van dreigende oververhitting.
Vorig jaar, ik tijdelijk in België verbleef met de kinderen, sprak Andres boven een dampende kom soep volgende wijze woorden: “de soep is zo heet als Niger”! Ik vrees dat hij gelijk had.
Andres en de Eend 
Verkoeling 
Een afgepeigerde eend gaat naar huis 
Familie kiekje 
Koken voor een grote haarföhn 
Deze wil ook Taekwondo doen, net als haar grote broer
Elske in Anderland 
Recente reacties