Bye bye….

Andres is zijn wilde haren kwijt!! Of hij is in ieder geval voor het eerst naar de kapper geweest. Ik had al een tijd het telefoonnummer van een plaatselijke kapster in mijn telefoon staan, maar bleef het maar uitstellen. Toevallig bleek Orane -vriendin van collega Jonas- kappers-ervaring te hebben, bye bye wilde haartjes…. Ziehier het resultaat:

Voor Orane en Jonas was de taal een hele uitdaging, zij zijn namelijk afkomstig uit Frankrijk. Ikzelf was juist heel blij met een Engelstalig land, geen cursussen of taalbarrières. Bovendien vertrok ik ook nog eens samen met een heel stel Belgen. Dat ik opnieuw tussen de Belgen zou leven had ik dus verwacht.
Maar twee weken na onze aankomst kwam de Nederlandse Karin het Denys-team versterken, en zij bleek ook een Friese te zijn! Ze spreekt geen Fries, dat dan weer niet, maar toch! Niet alleen Belgen hier.

In diezelfde periode zag ik een oproep op FaceBook; er was iemand die Nederlandstalige tijdschriften aanbood in Lusaka. Die moest ik hebben natuurlijk, dus ging ik ze ophalen bij Vera; geboren en getogen in Grouw! Het gesprek ging al snel verder in het Fries. Heel jammer dat ze verhuisde naar Zuid Afrika want altijd leuk om weer eens Fries te spreken.
Tijdens onze eerste vakantie hier in Zambia, in Kafue NP, ontmoetten we wederom een Friese dame. En later nog eentje!
Deze week is Marc met een Nederlander op pad, die hier twee weken komt werken. Ik ontmoette hem tijdens een lunch, en ja hoor! Hij woont in Leeuwarden, want getrouwd met een Friese. We zijn dus duidelijk alomtegenwoordig, dat had ik niet verwacht 😉

Nu waren de meeste van bovenstaande maar vluchtige ontmoetingen. Ik zal het dus, net zoals thuis, vooral met de Belgen moeten doen. Maar dat was ik natuurlijk al gewend, en is stiekem ook heel erg gezellig 🙂
Afgelopen zondag, op de BBQ hiernaast, was er zelfs Belgisch bier en chocolade! Kijk, dan hoor je mij niet klagen! Het was lekker weer (haha), heel gezellig en zeer lekker dus.

Maar inmiddels kan ik er echt niet meer omheen; het was dus een afscheids-bbq…..
Gisteren was het jammer genoeg zover…. Charles, Cilia en Harald hebben Zambia verlaten.

Zij waren de eersten van het project hier in Zambia aanwezig. Cilia zocht zich een weg in het Zambiaanse dagelijkse leven en Charles startte het Denys-project op.
Wij vielen hen eigenlijk vanuit België al lastig met mails over huisvesting en bagage, en eens aangekomen waren het ook zij die ons ontvingen, voorzagen van de eerste noden (water en brood) en op gang hielpen. Cilia stuurde een soort “Lusaka voor beginners” handleiding, zodat ik meteen wist waar ik brood moest kopen, hoe ik aan een Zambiaans telefoonnummer kon komen en wanneer de stroomonderbrekingen waren.
Ook nam ze Andres en mij mee op de wandelingen met Teddy, waardoor we de buurt leerden kennen. Uiteindelijk werden we directe buren, gingen we samen eten, drinken, spelletjes spelen en voetbal kijken.
In augustus werd het alleen maar gezelliger, toen Harald werd geboren. Onze super knappe buurjongen. Stoer ook; hij werd geboren in Lusaka, heeft al menig dirtroad bedwongen, ging op (walking)safari en deelde een fles met aapjes.
We gingen samen op vakantie en nog veel meer uit eten, het is een soort rode draad bedenk ik me nu 🙂

Het waren de beste collega’s, buren en vrienden die we ons hier konden wensen. Waren inderdaad, want gisteren zijn ze definitief vertrokken. Vinden we niet leuk.
Het is een beetje zoals op deze muur staat geschreven (en stom, dat vooral):

Natuurlijk zien we elkaar in België, en daarna houden we contact terwijl zij in Niger aan een nieuw avontuur beginnen. Bye bye lieve “Sjaauw”, “Sisa” en “Beebie” succes met jullie nieuwe avontuur!

Voor al de rest: succes, en vooral veel plezier met het weekend.
Hier in Lusaka is dit weekend de Zambian Arts and Design Show, waar ik een kijkje ga nemen. Daarover volgende week meer, en binnenkort ook meer Harvey-Tiles poëzie 🙂

Bye bye!