Mukambi Safari Lodge

Zaterdagochtend om kwart voor 6 wordt Marc wakker van een geluid. Hij maakt ook mij wakker met de woorden “wat is dat?!?”.
Aangezien ik elke dag gewekt wordt door een zingende/huilende/pratende/enz Andres, is mijn nog niet zo wakkere reactie “Andres”. Waarop Marc zegt dat ik gek ben en opstaat om door het raam naar buiten te kijken.

Inmiddels ontwaak ik ook en besef dat we ons in Kafue National Park bevinden en dat dit toch inderdaad niet Andres is. Ik sta ook op en samen met Marc kijk ik door het badkamerraam. Het is nog schemerig en we zien dan ook niets in het hoge gras achter ons huis. Maar inmiddels zijn we beide wakker genoeg om te beseffen dat het hyenas zijn die ons gewekt hebben, met hun gekke OE-geluidjes en gelach.

Een nijlpaard in de rivier voor ons huis is er duidelijk ook wakker van geworden en laat van zich horen. Ondertussen worden ook de vogels – opeens allemaal tegelijk lijkt het wel – wakker en is het een gekwetter, getsjilp en gefluit van jewelste.
Het nijlpaard lijkt te protesteren op zoveel decibels in de vroege ochtend. Wij niet. Wij genieten van alle geluiden, ondanks het vroege tijdstip en het voornemen om uit te slapen. Dit kan alleen maar wéér een hele mooie dag worden!

Anderhalf uur later wandelen we dapper naar het hoofdgebouw voor het ontbijt. Het is al meer dan een uur stil (op een hardnekkige kingfisher na die tevergeefs ons huis probeert binnen te vliegen) , en hyenageluid draagt ver. Bovendien staan er impala’s te grazen in de tuin en zijn de bavianen elkaar rustig aan het vlooien; toch een duidelijk teken dat we geen hyenas hoeven te verwachten onderweg.

Na het ontbijt maken we een boottochtje over de immens brede Kafue Rivier. Het heeft véél geregend de afgelopen tijd en het waterpeil is dan ook flink gestegen. Bij aankomst op vrijdag zagen we de aanlegsteiger van Mukambi Safari Lodge nog net boven het water uit steken en nu op zaterdag is ze helemaal uit het zicht verdwenen. De krokodillen en nijlpaarden die we onderweg zien hebben geen problemen met het hoge water. Een zwaluw vliegt de hele tocht mee met onze boot; zij heeft haar nestje tussen de twee drijvers van de boot gebouwd en zal pas weer rusten als de boot stil ligt en ze een kijkje kan gaan nemen.

Wat is het mooi hier en wat is het groen! Een heel verschil met ons laatste bezoek aan Kafue NP afgelopen augustus. Het wordt nóg mooier rond lunchtijd, als onze vrienden arriveren. We lunchen samen en onderbreken de lunch kort om twee voorbijscharrelende olifanten te bewonderen. Na de middagdutjes is het playtime. De grote jongens vertrekken op game drive en de kleintjes spelen. Binnen, jammer genoeg, want het regent alweer.

Als we ’s avonds na een lekker diner aan het toetje zitten komen de mannen terug van een game drive die letterlijk en figuurlijk in het water is gevallen. Niet alleen was alles en iedereen nat, maar ook ging de auto stuk en de auto die hen kwam ophalen ook. De weersomstandigheden vergen het uiterste van de auto’s en veel kilometers werden er dus niet gemaakt. Maar het is eens iets anders; autopech in de bush. En omdat er spreekwoordelijk altijd een geluk bij een ongeluk komt kijken, stuitten ze niet alleen op een olifant op de terugweg, maar kwam er ook pracht van een luipaard voorbij paraderen. Die zie je soms na uren van rondrijden en zoeken nog niet, dus dat kan tellen.

De mannen klagen dan ook niet, zeker ook omdat er voor hen nog een lekker 3 gangen diner klaarstaat. Heleen en ik trekken ondertussen vast terug naar de huisjes, bedtijd nadert voor de jongsten onder ons. We zijn met de auto wegens zware regenval, en tijdens de korte rit doemt er opeens een jakhals op voor onze auto. Het beest blijft een tijd voor ons uit lopen in de koplampen, om dan in het hoge gras te verdwijnen. Tot zover onze game drive 🙂

Andres en ik gaan nog even mee binnen bij de “buren” en plots horen we de hyenas weer roepen. Het is pikke donker en ik durf opeens niet meer alleen met Andres naar huis te wandelen. Gelukkig staat er al snel een dappere ranger voor de deur met een zaklamp en ligt Andres toch nog netjes op tijd in zijn bed 🙂

Dat het de volgende dag weer regent is geen verrassing, maar het weerhoudt de mannen er niet van om te gaan vissen. Nu is Marc meestal niet zo succesvol op vakantie-vistrips; zo bracht 4 uur dobberen op een woeste zee in Mexico niets op, ving hij de vorige keer in Kafue NP een krab en haalde hij in Tenerife een schildpad boven. Maar deze keer had hij meer geluk met een meerval van dik 5 kilo. Zie het resultaat (en blije hoofd) op de foto:

Na alweer een droog pak aangetrokken te hebben, loopt het weekend op zijn einde. We schuiven nog 1 keer aan voor een lekkere maaltijd. Pizza’s uit de houtgestookte oven deze keer. Het kan niet op.

Wat was het weer een groot (GROOT) voorrecht om een paar dagen tussen deze natuurpracht te mogen vertoeven. En dan nog wel in de luxe van Mukambi Safari Lodge met niet alleen een heerlijke keuken en schatten van personeelsleden, maar ook nog eens prachtige huisjes. Voelden we ons de vorige keer al de koning(in) te rijk in de gezellige rondavel (ronde, stenen chalets met rieten dak), nu kregen we bij aankomst een upgrade naar de villa. Jawel! Klinkt leuk en dat is het ook. Zo hadden we opeens een grote woonkamer, met aan weerszijden een zo mogelijk nog grotere slaapkamer met elk een eigen badkamer. Was helemaal niet nodig, maar was wel heel fijn! Had ik de ligging aan de rivier al vermeld, met een mooi terras? Jullie begrijpen dat een paar (of zelfs héél veel) regendruppels niets aan ons weekend konden verpesten.