Autopech

Het moest er eens van komen, en afgelopen dinsdag was het zover; ik had autopech.
Ik had Andres naar school gebracht en opeens, tijdens het rijden, was het klaar. Niks meer.
Ik kon nog net een beetje, al uitrollend, naar de berm sturen en daar stond ik dan.

Waar in België 1 telefoontje naar Garage Van Vlierberghe volstaat voor een redder in nood, wist ik hier zo snel niemand te bellen. Dus belde ik mijn all-time redder in nood Marc 🙂 Samen haalden we de auto van de weg en Marc belde de mechaniciens van Denys om me weer aan het rollen te krijgen. Zelf moest hij er weer vandoor want de buizen wachten niet. Ik stond wat te praten met een aantal nieuwschierige voorbijgangers, die een voor een onder mijn motorkap doken. De “Oehs” en “Aahs“ vlogen me om de oren, maar veel wijzer werd ik er niet van.

De Denys mannen arriveerden even later en doken ook onder de motorkap. Hier geen Oehs en Aahs maar serieuze gezichten. Zo heb ik het graag.
Onder toeziend oog van 6 duidelijk geïnteresseerde en zeer ervaren omstanders (de ene zijn neef had een garage en de andere had zijn buurman eens geholpen om zijn auto weer aan de praat te krijgen…) vonden ze het probleem: mijn 4 “nieuwe” bougies bleken helemaal niet zo nieuw te zijn. Ook niet origineel overigens en ook nog eens allemaal verschillende types. Ik breng mijn auto naar een top garage blijkbaar….
De 6 mannen riepen in koor: “you see, its the plugs! Just what i thought”….

Ik dus met de Denys mannen in de vrachtwagen naar Autoworld in Woodlands om 4 splinternieuwe, originele Toyota bougies te kopen. 680 Kwacha lichter maar veel wijzer dan voorheen stond ik weer bij mijn auto. Bougies erin en rijden!!

Niet dus. Er werd verder gezocht en gesleuteld. Er werd mij gevraagd om Andres zijn stoeltje van de achterbank te halen. Toen de stoel gedemonteerd werd begon ik mij af te vragen wat er in vredesnaam onder die stoel vandaan zou komen en ik deed dan ook mijn best om er iets van op te vangen. Niet makkelijk met 2 mannen in de kofferbak en de rest op en rond mijn achterbank. Maar daar blijkt dus de benzinetank te zitten. Zo leer je nog eens wat.

De pomp was het probleem. Deze was volgens de heren duidelijk in elkaar geknutseld met niet zo kwalitatieve producten. En niet teveel hersenen waarschijnlijk.
Een pomp konden we echter niet even snel bij Autoworld gaan halen, daarvoor moesten we naar downtown. En nu ze toch bezig waren vonden ze ook nog een paar andere mankementjes… Ik haalde Andres dus met de taxi op van school en de mannen hebben het uiteindelijk allemaal voor elkaar gekregen.

Mwanza, die mijn auto altijd voor me naar de garage brengt (iets met blanke mensen en andere prijslijsten), was er het hart van in. Hij voelde zich verantwoordelijk en is bij de top-garage verhaal gaan halen. Roepen en tieren waarschijnlijk. En we kregen geld terug en excuses. Niet dat ik van dat geld, noch van de excuses, mijn nieuwe bougies kon betalen, maar toch. Nu dus op zoek naar een andere garage, en nog steeds even goede vrienden met Mwanza, die dit ook niet kon weten.

Maar we rollen dus weer! Net op tijd om Andres gisteren nog maar eens naar de dokter te brengen wegens koorts en huiduitslag. Komt jullie bekend voor? Ons ook.
Deze keer is hij echter totaal niet ziek, en de koorts was na een dagje gelukkig ook weer weg. Bloedonderzoek bracht niks zorgbarends aan het licht en het zal waarschijnlijk een virusje zijn. Of de warmte of een allergie. Vervelend, maar hij is zijn vrolijke zelf dus we vertrouwen er maar op dat het weggaat zoals het gekomen is.

Vorig weekend arriveerde Lydia; de Ghanese echtgenote van collega en buurtgenoot Ger.
Drie weken vol extra gezelligheid in Sugarland dus!
Morgen zijn we allemaal uitgenodigd bij hen, dus we gaan ongetwijfeld heerlijk eten. Vorige week was het ook meer dan in orde met een overvloed aan Belgisch eten en drinken. Het wordt bijna een traditie, die zaterdagse Denys-(vr)eetpartij.

Maar nu eerst zelf nog maar even koken, daarna kunnen we het weekend echt inluiden.
Als Andres vroeg wakker is vanmiddag gaan we nog even naar de buren om te spelen.
Hij vraagt namelijk elke dag naar school en de kindjes. Op donderdag en vrijdag moet ik dan uitleggen dat we pas maandag weer gaan, maar Emmet en Thea zijn vaak een goede vervanging. En gisteren speelden we even met Isaac; het zoontje van Pelekelo (toezichthouder hier in Sugarland).

Ze zijn bijna even oud (Andres geboren op 29 april en Isaac op 5 mei van hetzelfde jaar), maar dat zou je niet zeggen als je ze naast elkaar ziet staan! Isaac heeft op de foto een oud tshirtje aan van Andres, die daar al lang niet meer in past. Maar ach, groot of klein, wit of zwart; spelen kunnen ze!!

Fijn weekend allemaal! xx uit Lusaka