Elske in Anderland
* samen met Marc, Andres en Nora *
Vaccinatie- en ander leed
Na een week vol playdates ga ik vanmiddag met Andres naar het ziekenhuis voor een vaccinatie. Prikjes zijn nooit leuk en waarschijnlijk herkent hij de plek nog wel van eerdere bezoekjes. Genoeg reden tot stress. Ik kijk er dan ook niet echt naar uit; doe mij maar playdates!
Maar wat moet dat moet – en dus ging ik op zoek naar het betreffende vaccin.
We hebben hier zowaar twee apotheken op wandelafstand van huis, maar helaas ving ik bij beide bot. Geen probleem, keuze genoeg, dus de malls maar eens proberen. Na nog eens 4 apotheken staakte ik mijn rit en begon ik te bellen. Bijna had ik de afspraak in het ziekenhuis afgebeld of uitgesteld, tot ik uiteindelijk ergens een YES kreeg!
Natuurlijk ligt de enige apotheek die het vaccin voorradig heeft midden in town. En dan ook echt middenin he….. Je hebt overal verkeer in Lusaka, maar buiten de spits valt dat heel erg mee. Alleen downtown is bijna constant een mierennest.
Nu rijd ik heel veel in town voor Apters, en na de tweede rit gooide ik al mijn autorij-kennis overboord, dat helpt heel erg. Het rijden op zich is dus geen probleem. Waar ik meer problemen mee heb, is het feit dat ik behandeld word alsof ik in een gouden koets rijd, in plaats van in een afgeragde RAV 4. Zodra ik snelheid minder (en dat is bijna constant, want het verkeer staat altijd vast) kloppen ze op mijn auto, roepen vanalles en drukken hun neus tegen het raampje. Ik vergeet heel vaak de autodeur op slot te doen tijdens het rijden, maar in town heb ik daar geen last van. Mijn handtas zit ook altijd aan mijn kant van de auto, met de rits dicht en uit het zicht. En de 5 Kwacha voor de parkeerwachter zit al klaar in mijn broekzak.
Voor die Kwacha’s ging ik eerst langs de bank. De eerste pinautomaat werkte niet maar bij de tweede had ik meer succes. Alleen was deze bijna leeg en kwamen er dus alleen nog briefjes van 20 Kwacha uit. Duizend Kwacha in briefjes van 20 zou hetzelfde zijn als 100 Euro in briefjes van 2 Euro; met een volle portemonnee naar town dus….
Het vinden van een parkeerplaats is ook een uitdaging. Als ik eindelijk een plekje vind staat er een meneer met kruiwagen te rusten. Kruiwagens zijn namelijk evenveel vertegenwoordigd als auto’s, ze worden gebruikt om spullen (of soms mensen) te vervoeren.
Maar die meneer moest dus weg, want ik wilde daar staan. Ik besloot een paar bananen van hem te kopen om hem dan lief te kunnen vragen op te hoepelen. Het werkte ook nog! Meteen weer mannetjes aan mijn auto natuurlijk, met als gevolg dat ik niet uit kon stappen omdat ze mijn deur blokkeerden.
De parkeerwachter bemoeide zich er even mee, wat me bijna ook argwaan deed krijgen, maar gelukkig bestaan er ook nog gewoon vriendelijke mensen.
Op de 300 meter naar de apotheek word ik twee keer ten huwelijk gevraagd en wil iedereen me iets zeggen/vragen/aftroggelen. In de apotheek worden de hardnekkigste mannetjes gelukkig naar buiten gewerkt en kan ik eindelijk het vaccin kopen. Ik betaal er teveel voor en krijg geen bonnetje, maar hey, ik heb het toch maar mooi op tijd gevonden….
Bij het doosje krijg ik een plastic zakje met water. Als ik vragend opkijk krijg ik de mededeling: “was ice this morning ma’am, but it melted”. Gelukkig had ik voorzorgsmaatregelen genomen en lag er een koeltasje klaar in mijn auto 🙂
Ik besluit op de terugweg nog even langs het bedrijf te rijden dat papier doneert aan Apters. Hoef ik volgende week niet weer door town…
Daarna rijd ik nog even langs de supermarkt voor een verrassings-ei. Zo’n Kinder Surprise. Want voor wie dacht dat het vaccin het belangrijkste was; think twice. Als we het vaccinatie-leed gehad hebben, is er troost nodig. Aangezien ik dan door de spits moet rijden is een verrassing (zoals een verrassings-ei) van levensbelang.
Nu horen er bij deze blog eigenlijk foto’s van town. Maar laat ik die nu net niet hebben. Op het hanteren van een telefoon in het verkeer staat hier ook gewoon een boete en bovendien heb ik al mijn handen en zintuigen nodig om heelhuids door het verkeer te navigeren. Jammer! Maar om toch een beetje een beeld te schetsen, ziehier een replica (met dank aan Andres!). Denk er alleen nog even minstens evenveel kruiwagens bij en een hondertal mensen.
Wij gaan vanmiddag, na het prikje, in de chillstand. Lekker samen kleuren of op de bank; een ideaal begin van het weekend. Behalve dat prikje dan….
Fijn weekend allemaal xx uit Lusaka
One Comment on “Vaccinatie- en ander leed”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Isabelle op Karibu Zanzibar |
 | Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Berber op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
| Elske in Anderland op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
 | Jo Dufay op Kenia: Nairobi en Masai Mara… |
Elske in Anderland 
Ah😏zo zielig voor die kleine Andres!
Weer ’n leuk verhaal Elske
LikeLike