Klaar voor vertrek

Ik kan me mijn eerste blog hier nog goed herinneren; ik schreef hem in een vlaag van milde paniek. Want opeens was het voor echt; we vertrokken bijna naar Zambia!
Er was inpakstress, want er moesten 6 koffers vol.
Vandaag is alles anders. Vannacht vertrekken we richting Amsterdam. Afgelopen weekend pakte ik een eerste koffer in, vol met souvenirs en spulletjes van Charles en Cilia die ze niet meer mee konden verhuizen. En dat was het qua koffer inpakken tot nu toe.
Straks ga ik de rest inpakken; veel moet er niet mee want onze zomerplunje kunnen we daar toch niet gebruiken. En winterkleding hebben we hier niet.
Nog 5 koffers te gaan, maar twee zachte koffers kunnen al in een andere grotere koffer. Dat is nog eens snel inpakken. Dus dan is het alleen nog het hoognodige en we kunnen vertrekken. Voor wie zich afvraagt waarom we 3 lege koffers meenemen? Op de terugweg naar Zambia zitten die vol 😉

De afgelopen dagen moest er nog snel-snel van alles gebeuren.
Maandag deed ik een laatste ritje voor Apters; we zetten een stoel en looprekje op de bus richting Zuid-Afrika. ’s Ochtends vroeg reed ik het perron van het internationale busstation op (hier mag je gewoon tussen de bussen en mensen doorrijden. Is niet handig of veilig, maar mag wel). Hier staan de bussen die lange afstanden afleggen, naar onder andere Botswana, Malawi, Tanzania en Zuid-Afrika dus. We kwamen luxe slaapbussen tegen, maar ook bussen die Flintstone-gewijs kunnen rijden….
Het kindje waarvoor de spullen bedoeld zijn woont in het zuiden van Zambia. Te ver voor mij om te brengen, maar gelukkig is de eigenaar van de busmaatschappij bereid om ze gratis te vervoeren! De moeder kan ze bij de halte in het zuiden van Zambia ophalen. Goed geregeld! Op de terugweg hebben we nog snel wat rollen bruin papier opgehaald en wat andere boodschapjes gedaan; zo kunnen ze bij Apters verder werken als ik er niet ben.

Het regenseizoen heeft zijn naam eer aan gedaan de laatste dagen; we hebben flinke buien gehad. Maar ook stralende zon, het blijft Afrika.

Andres heeft voor het eerst sinds lange tijd een jas aangehad tijdens het buitenspelen, hij past nog net! Op een van de foto’s zien jullie onze mooie avocado boom, die niet meer is…. Blijkbaar had de meneer van huisje nummer 1 geklaagd dat het te gevaarlijk was; er zou zomaar een avocado op je hoofd kunnen vallen. Nu acht ik de kans dat hij een avocado op zijn hoofd zou krijgen zo goed als onbestaande; aangezien hij zelfs met de auto naar ons zwembad rijdt… En ikzelf zou met plezier het risico lopen. De boom hing vol met vruchten, dus dat beloofde heel veel goeds voor februari. Dan zouden ze rijp zijn. Stiekem ben ik nog steeds een beetje boos. En bedroefd dat zo’n mooie, oude boom zo aan zijn einde moest komen.

Thuis hebben we de kasten en koelkast leeggegeten. En wat er over was heb ik aan Angela meegegeven. Ik denk dat zij vanavond een vervroegd kerstmaal gaan eten.
Alles is dus klaar voor vertrek; alleen de koffers nog.
We vertrekken om 00.40 met Kenya Airways en hopen morgen rond deze tijd veilig te landen op Schiphol. Tante Ali is zo lief om winterjassen en andere cruciale spullen naar daar te brengen! Ik zit hier nu nog op slippers, dus ik denk dat dat wel nodig zal zijn.
Nu hopen dat we enigszins uitgerust aankomen (waarschijnlijk niet) en dat het griepvirus geen vat op ons krijgt. Ik las vanochtend dat de eerste officiële epidemie van deze winter een feit is. Fijne verwelkoming… Maar hey, we hebben teveel leuke dingen te doen dus daar doen we niet aan mee 😉

Jullie horen nog wel van ons! xx