made in China

Ik ging nieuwe borden kopen bij de “Home Essentials”, ook wel de Chinese winkel genoemd. Zowel de inboedel, eigenaars als de meeste werknemers zijn Chinees. Behalve de pruiken; die zijn gemaakt van Braziliaans haar. Maar waarschijnlijk toch ook ‘made in China’. Het enige Zambiaanse in de hele winkel is de Zambiaanse werknemer. Dat is namelijk degene die iets voor je van de bovenste plank haalt, die je helpt tillen, die je helpt zoeken naar een bepaald product en die je aan de kassa vertelt wat je schulden zijn. Lieve jongen. De Chinese werknemer die achter de kassa zit heeft het namelijk te druk met Chinese muziek luisteren op zijn Chinese telefoon. Geld ontvangen doet hij dan weer wel zelf, dat mag de Zambiaan niet doen.

Maar Home Essentials dus; alle benodigdheden voor in- en rond het huis. Als je de winkel binnenkomt denk je even dat je de verkeerde deur genomen hebt, want daar hangen dus de pruiken en haarstukken. Van echt Braziliaans haar, al heb ik daar mijn twijfels over.

Niet echt het eerste waar ik aan denk als home essential. Maar waar de gemiddelde Zambiaan met moeite iets heeft dat je huis kan noemen, vinden ze dit wel degelijk een essential. Gelukkig vind ik als ik wat verder doorloop ook borden, bestek, speelgoed, cupcakevormpjes en 60 verschillende kleuren papieren servetjes. Allemaal made in China, en daar is geen twijfel over mogelijk.

Ik neem 6 borden mee, zodat we straks met al die visite genoeg hebben om samen te eten. Wel zo gezellig. Ik had ze achteraf allemaal even moeten bekijken in de winkel, want zoals wel vaker het geval is bij ‘made in China’, zitten er in de meeste wat deukjes, krassen of ingebakken vuiltjes. Ik nam ook een zelfbouw-betonmixer mee voor Andres. Die was “easy to assemble”, “very strong” en “made in China”, aldus de verpakking. Na een dik uur was Andres al lang met iets anders aan het spelen en had ik het ding bijna zwaar gefrustreerd in de vuilnisbak gegooid. Maar Andres vond het resultaat heel mooi. Het heeft net geen 3 minuten geduurd voordat hij helemaal uit elkaar lag, gelukkig betaal je voor ‘made in China’ niet zoveel geld.

Op de terugweg van de Home Essentials ga ik nog snel even langs de Woolworths. Daar verkopen ze namelijk de lekkerste yoghurt van Zambia. Komen eigenlijk uit Zuid Afrika en daar zit ook het grote probleem; de restjes van Zuid Afrika worden net voor het verstrijken van de houdbaarheidsdatum naar Zambia gestuurd. Maar als de vrachtwagen dan onderweg bij een van de grenzen vast komt te staan – wat meestal gebeurd – belanden de yoghurtjes niet voor het verstrijken van de houdbaarheidsdatum in de winkel. Al weken geen yoghurtjes dus….

Maar verder is het hier nog steeds leuk! Afgelopen weekend waren we uitgenodigd om Matteo zijn 2^e verjaardag mee te vieren. Gezellige BBQ en waterpret voor de kinderen. Van de week is Andres ook een paar keer bij Matteo gaan spelen. Veel leuker dan met mij.

Marc is inmiddels door de airstrip van het militaire vliegveld heen, en ook de drukke T-splitsing van Alick Nkatha ligt weer dicht. Andres en ik deden een site-inspection en Andres doet niet onder voor de kraanmachinisten hier 🙂

Marc werd door zijn Zambiaanse collega’s bestempeld als “Crazy Muzungu” (gekke buitenlander) – de Europese werkmentaliteit wordt hier nog steeds raar bekeken. Maar hoewel er van ze verwacht wordt dat ze (heel on-Afrikaans) hard werken, werken ze graag voor Denys. Liever dan voor al die andere werkgevers hier, die ‘made in China’ zijn….