Is er een dokter in de zaal?

Die buikgriep waar Andres kort voor vertrek mee kampte was dus niet op tijd over.
Het maakte dat ik op een vlucht van drie uur acht keer met hem naar de wc moest. En dat was dan nog maar vlucht één van de twee.
Hij huilend van de pijn, want kramp. Ik kramp in mijn arm, want Nora met haar 10kg kon niet alleen blijven zitten natuurlijk. Gezellig zo samen in een wc-hokje…. Iedereen die al eens gevlogen heeft weet hoe klein die zijn in een vliegtuig. En dan dus alle acht keren alle handen wassen. Nog best een onderneming zeg maar.

Bij de tweede vlucht hadden we een gelijkaardig scenario en dus was ik meer dan blij toen we Belgische bodem onder onze voeten hadden. Aan de bagageband belde ik de huisarts zodat we daar de volgende ochtend terecht konden.

Maar het was niet alleen rampspoed. Want we hadden zowaar onze verbinding In Casablanca gehaald! 1u transfertijd is niet veel en biedt bijster weinig ruimte voor aanschuiven in de rij, laat staan voor toiletbezoekjes….
En eenmaal in België konden we terugvallen op onze geweldige achterban; er was vervoer naar huis, alwaar er een lekkere pan macaroni klaarstond. We rolden vrij snel onze bedjes in.

Moest ook wel want de volgende ochtend moest Andres dus naar de dokter. Ik ga jullie de details besparen maar 40 graden koorts, diarree en bloed is geen leuke combinatie.
Veel meer dan paracetamol geven voor de pijn en koorts konden we niet zo lang de oorzaak onduidelijk was, dus de eerste dagen deden we rustig aan. Wel gingen we naar Friesland. Daar kun je, omringd door familie, ook heel goed ziek zijn. Gelukkig waren er tussen de koortspieken door ook veel fijne momenten met alle neefjes en nichtjes en bezoekjes aan pakes en beppes (opa’s/oma’s).

Echte beterschap was er echter niet en dus gingen we een middagje naar het tropisch instituut in Antwerpen voor uitgebreider onderzoek. En een voorschrift voor antibiotica, die snel aansloeg gelukkig. En zo was er in de tweede helft van onze “vakantie” eindelijk tijd om al die leuke dingen te doen die we hadden bedacht. Lekker veel wandelen in het bos, spelen bij oma en opa, naar de kermis, boodschappen scannen in de supermarkt (staat steevast op Andres zijn wishlist :D), eten uit een doosje (Mc Donalds) en de nodige ijsjes.

We kregen ook nog gezellige logees en ik kreeg een goede uitslag; er was namelijk een achterliggende reden voor deze trip. In België hebben ze de goede gewoonte om al op jonge leeftijd te starten met uitstrijkjes, en er niet steeds vijf jaar tussen te laten.
En zo zat ik afgelopen juni dus voor mijn jaarlijkse check up bij de gynaecoloog.
Helaas kreeg ik, eenmaal terug in Niamey, een mail van hem dat er verder onderzoek nodig was. Kan gebeuren, alleen vervelend dat je dan zo ver weg zit. Een paar maanden wachten had eventueel gekund, maar voelde niet goed voor mij. En dus besloot ik naar België te vliegen voor een biopsie, en lang genoeg te blijven voor de uitslag. Iedere vrouw die dit leest, en niet onlangs onderzocht werd: bel je gynaecoloog of huisarts voor een afspraak 🙂 Better safe than sorry!

Nora kreeg haar (voorlopig) laatste vaccinaties. Hier in Niamey gaan er regelmatig valse vaccins rond, dus ook daar speelden we liever op safe. En zo kon iedereen weer met een gerust hart richting Niamey. Op de eerste vlucht zat maar 30 man/vrouw en dus hadden we een hele rij voor ons drietjes. Op de tweede vlucht pestte ik de buurman weg zodat we ook wat meer ruimte hadden. Want het is best nog een klus om die twee te entertainen op een paar vierkante meter. Daar hadden we dan op de heenvlucht weer minder last van haha. Voorlopig hopen we even weg te blijven van vliegtuigen, maar vooral ook van dokters. Fingers crossed.

Het weekend hebben we gebruikt om even te landen, en vandaag begon Andres aan het nieuwe schooljaar. Hij start in Pre-K bij Miss Jo en had er zin in!
Nora herontdekt ons huis in Niamey. In België deed ze haar eerste zelfstandige stapjes en inmiddels zit er al aardig snelheid in. Ruimte genoeg hier, natuurlijk. Dus we rennen wat af.

Een fijne week allemaal, groetjes uit Niamey!